بدون شک، انسان به هر سرزمین یا قبیله و نژادى تعلق داشته باشد، نسبت به آن عشق می ورزد و این پیوند علاقه او با سرزمین، قوم و نژادش نه تنها عیب نیست، که عامل سازنده اى براى همکارى هاى اجتماعى او است، ولى این امر، حساب و اندازه دارد، اگر از حدّ بگذرد، به صورت مخرب و گاه فاجعه آفرین درخواهد آمد، و منظور از تعصب نژادى و قبیلگى که مورد نکوهش قرار مى گیرد همین «افراط» است. دفاع افراطى از قوم و قبیله و نژاد و مذهب، سرچشمه بسیارى از جنگ ها در طول تاریخ بوده است و دو جنگ جهانی اول و دوم و نیز جنگ های خانمان سوز خاورمیانه و کشتار مردم بی گناه از دین و نژادهای مختلف همگی متأثر از این تعصبات پوچ و کورکورانه بوده است
جزئیات