حمله ظریف به عربستان در کمیته امور خارجه پارلمان اروپا

آقای دکتر ظریف در آن نشست، به صورت متُدیک و منظم، سیاست‌ها و عملکرد عربستان سعودی را به شدت مورد حمله قرار داد.

او ابتدا، از زاویهٔ ژئوپولیتیک به قضیه پرداخت و توضیح داد که چگونه پس از فروپاشی رژیم صدام حسین در عراق و ایجاد تصور از «برهم خوردن توازن قوا» در منطقه (به نفع ایران)، عربستان سعودی هدفِ «بازگرداندن توزان» را در صدر سیاست خارجهٔ خود نشاند؛ و چگونه برای رسیدن به این هدف به اقدامات خطرناک و خسارت‌آمیزی پرداخت. 

دکتر ظریف، برخی از موارد مانند کارشکنی در مذاکرات هسته‌ای، حمله به یمن، تلاش برای فروپاشی دولت سوریه و تسط بر سوریه، تقویت گروه‌های تکفیری و استفادهٔ ابزاری از آن‌ها، ممانعت از آتش‌ بس، و همچنین ایجاد و تداوم تنش با ایران را از جمله اقدامات عربستان سعودی در این راستا تعریف کرد.

سپس، دکتر ظریف به تبیین ادعاهای «رسمی» عربستان سعودی - از جمله ادعای نگرانی آل‌ سعود از وضعیت «دموکراسی در سوریه» - پرداخت؛ و با استناد به عملکرد نیروی نظامی عربستان در یمن، تشریح نظام سیاسی آن کشور، اشاره به کارنامهٔ حقوق بشری عربستان، و همچنین یادآوریِ سوابق عربستان سعودی در حمایت از رژیم‌هایی مانند رژیم صدام حسین، اعتبار آن ادعاها را زیر سئوال بُرد. 

پس از آن، وزیر امور خارجهٔ ایران به عملکرد مخرب عربستان سعودی در روند مذاکرات صلح سوریه پرداخت و - ضمن تاکید بر استفادهٔ ابزاری برخی کشورها از گروه‌های تروریستی به عنوان یک اهرم مذاکراتی - با ذکر تاریخ و استناد به صورت‌ جلسهٔ مذاکرات وین، نشان داد چگونه وزیر امور خارجهٔ عربستان، علیرغم ادعاهای بشردوستانه، از برقراری «آتش بس» در سوریه ممانعت کرده است. 

به واقع، دکتر ظریف در آن نشست ثابت کرد که عربستان سعودی، مادام که در بازگرداندن توازن دلخواه خود در منطقه موفق نشود، از هیچ اقدامی - ولو از ایجاد فجایع انسانی - دریغ نخواهد کرد؛ و نشان داد که حتی خویشتن‌داری‌های ایران در قضیهٔ منا، تلاش‌های ایران برای تنش‌زدایی و اقدامات دیپلماتیک تهران برای رفع نگرانی‌های ریاض از بابت ارتقاء موقعیت ایران در منطقه، نتیجه نداده است.

امید است برخی رسانه‌های داخلی - که در هفته‌های گذشته به صرف «برادر» خواندن سعودی‌ها، حملات غیرمنصفانه و شدیدی به وزیر امور خارجه کردند - این اجرای ماهرانهٔ او در دل پارلمان اروپا را نیز پوشش دهند.

*انتخاب