امیرمؤمنان علی(ع) بر اساس آموزه های قرآنی بخشش گرایی را در زندگی و حکومتداری اصلی بنیادین دانسته و بنای روابط و مناسبات حکومتی را بر آن اعلام کرده است. در منطق قرآن کریم پوشاندن بدی و بخشش گرایی به ویژه آنجا که توانمندی هست، تا آنجا که به گستاخی منجر نشود اصلی اساسی است که چنین رفتار کردن متصف شدن به کمالات الهی است، که خداوند قادر متعال با وجود قدرتش بخشش گرا است. بخشش آنجا که برتری وجود دارد جای پشیمانی ندارد که این زمینه اصلاح اشخاص و پوندهای اجتماعی را فراهم می کند
جزئیاتدر میان آثار برجای مانده از امام علی ابن ابیطالب (ع) نامه ایشان به جناب مالک اشتر یکی از زیباترین‌ها و تأمل‌برانگیزترین‌ها است. این نخستین منشور اسلامی مفصلی است که در طی آن امام به بیان چگونگی ارتباط و کیفیت تعامل حاکمان با مردم و نهادهای مختلف جامعه می‌پردازد و بیش از آنکه مجموعه‌ای از دستورات صرفاً اخلاقی باشد، دستورالعملی است نظام یافته که در چارچوب حقوق متقابل «حاکم» و «مردم» صحبت می‌کند و وظائف هر یک را نسبت به دیگری توضیح می‌دهد و معین می‌کند.
جزئیاتامیرالمومنین انسان را انسان می دید و به نوع انسان ها نگاه احترام آمیز داشتT به همین دلیل در نگاه آن حضرت هرگز یک مرزبندی که نهایتا به قطبی گری در جامعه منجر شود مشاهده نمی شد؛ اگر در جامعه مرزبندی ایجاد کردیم نه به دو قطبی بلکه به چند قطبی کردن جامعه می انجامد و این به ضرر جامعه و امت اسلامی است.
جزئیات