وقتی شخصی به توان فکری خود یا دانسته‌هایش «مغرور» باشد، این امر مانع از شکل‌گیری باورهای صحیح می‌شود و به پرورش جهل می‌انجامد. شخص مغرور همیشه بر این باور است که حق با اوست، بنابراین خودبزرگ‌پنداری‌اش را مرهون این است که دیگران را در حدی نمی‌بیند که بخواهد به آنان پاسخگو باشد و خود را یگانه متر و معیار درست و غلط می‌داند. افراد مغرور معمولاً به سخنان دیگران گوش نمی‌دهند و به آنها توجهی نمی‌کنند یا به سخنان دیگران واکنش‌های عصبی نشان می‌دهند و هر نوع سخنی غیر از سخن خود را توهین قلمداد می‌کنند.
جزئیات