در فرازی از زیارت امام حسین عليه السلام می خوانیم:« ...إن کان لم یجِبکم بدنی عند إستِغاثَتِک و لسانی عند إستِنصارِک فقد أجابَک قلبی و سمعی و بصری...»؛ اگر در روز عاشورا نبودم که استغاثه شما را اجابت کرده و به فریاد یاری طلبی شما پاسخ دهم، دل و گوش و دیده ام به درخواست شما پاسخ مثبت داد.
عملکرد امام حسین عليه السلام از زمانی که با سپاه یزید روبرو گشت، بر پایه نصیحت و روشنگری بود. امام حیات دهنده و خیرخواه بشریت است؛ در حادثه عاشورا نیز تا قبل از شروع جنگ توسط دشمن، با ایراد سخنانی که جزء شاهکارهای ادبی، فکری و اجتماعی است، اتمام حجت می کند؛ اما دل های مرده چیزی نمی شنید و در مقابل سخنان روشنگرانه و مهر و محبتی که امام نثارشان می کرد، پاسخی جز تیر و نیزه و شمشیر نداشت.
هنگامی که امام حسین عليه السلام یاران خود را کشته دید و خود را تنها و بی یاور یافت، همچون کوهی آهنین وارد میدان نبرد شد و فریاد «هل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» سر داد: آیا کسی هست که مرا یاری دهد؟
اما این یاری طلبی از برای چه بود؟
آیت الله العظمی سید صادق شیرازی، در سخنرانیِ با شکوهی که در شی شام غریبان حسینی ایراد نمودند، هدف از این فریادها را اتمام حجت دانستند؛ شاید که آنان را تکانی دهد؛ شاید بیندیشند و به واسطه اندیشه، از جرگه حیوانیت خارج شده، انسان شوند؛ همچنانکه حرّ حیوان بود ولی به مدد آنی خردورزی، انسان شد ؛ دوزخی بود، بهشتی گردید. در تاریخ به افراد دیگری نیز اشاره شده است که در اثر ندای یاری طلبی امام حسین علیه السلام به خود آمده، از خواب غفلت بیدار شدند؛ از جمله: ابوالفتوح و برادرش سعد که از گروه خوارج بودند اما با شنیدن فریاد امام به خود آمده، به سوی نور حرکت کردند.
حرکت امام حسین علیه السلام از مدینه به امید نجات انسانیت بود. او پرتو رحمت و خیر مطلق از سوی خدای رحمان بر دوست و دشمن است؛ پس انگاه که احتمال می دهد بانگ او نجات دهنده عده ای هرچند قلیل باشد، فریاد می زند.
حال سوال این است که محبین و شیعیان حضرت چگونه می توانند فریاد «هل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» ایشان را پاسخگو باشند؟ فریاد امام تنها به سپاه یزید محدود نیست، بلکه فریادی است برای تمام شیعیان در طول تاریخ که با شنیدن این بانگ به خود آیند و بیندیشند.
آیت الله العظمی سید صادق شیرازی در این خصوص فرمودند: از آنجا که امام حسین علیه السلام حجتی است بر تمام مردم دنیا، پس باید نام ایشان و هدف و پیامی که حضرت با شهادت دنبال می کرد به درستی به گوش جهانیان برسد. امام حسین علیه السلام هنگامی که مدینه را ترک گفت، در وصیت نامه خویش اینگونه نوشت:«ارید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر و أسیر بسیره جدی و أبی»؛ پس وظیفه همه ماست که سیره معصومین را به جهانیان معرفی کنیم.
نظر شما