شیعه هراسی، ابزار وهابیان اندونزی

چندی پیش خبری در خصوص متلاشی شدن نقشه تروریستی داعش توسط پلیس اندونزی منتشر شد. بنابر این گزارش چند داعشی در نزدیکی جاکارتا قصد داشتند در شب سال نو با ساطور و چاقو به پاسگاه پلیس حمله نمایند که پلیس از این ماجرا مطلع شده و در اقدامی پیش‌دستانه چند نفر را بازداشت و سپس به مقر آنها حمله می‌کند و برخی را نیز به ضرب گلوله از پای درمی‌آورد.

طبق این گزارش، نگرانی‌ها در خصوص جسورتر شدن داعشی‌ها در بزرگ‌ترین کشور مسلمان‌نشین جهان افزایش یافته است. کشور اندونزی از جمله کشورهای اسلامی است که با وجود تعدد مذاهب مختلف در آن، مردم با مسالمت در کنار یکدیگر زندگی می کنند اما ظهور پدیده وهابیت در این کشور و اتهام زنی این گروه به شیعیان اندونزی، فضای اختلاف و شیعه هراسی را بر این کشور سایه افکند و زمینه ساز ظهور و بروز داعش شد.

فبری نوران فارغ التحصیل ادبیات عرب از دانشگاه اندونزی و رشته ادیان ابراهیمی از جامعه المصطفی پیرامون بافت جمعیتی و دینی و گرایشات جوانان می گوید:

حکومت اندونزی دارای 6 دین رسمی شامل اسلام،کاتولیک مسیحیت، و مسیحیت پروتستان،هندو، بودا و کنفوسیسم هست. این کشور حدود 250 میلیون جمعیت دارد که تقریبا 87 درصد از کل جمعیت مسلمان هستند و بقیه ادیان طرفدارانی در اندونزی دارند.

در اندونزی بیشتر مسلمانان سنی مذهبند و پیرو فقه شافعی و اشعری مسلک هستند؛ از کل مسلمانان حداقل تعداد دو میلیون نفر شیعه هستند. شیعیان اندونزی امامیه هستند. البته من از اینکه آیا زیدیه و یا اسماعیلیه هم در اندونزی طرفدارانی دارد یا خیر اطلاع زیادی ندارم.

وهابیت هم در اندونزی وجود دارد و برای افزایش پیروان خود تلاش می کند. تشخیص جمعیت وهابیان در اندونزی یک مقدار سخت هست چراکه آنها بدون آنکه نامی از خود ببرند به دنبال نفوذ در بدنه جامعه هستند. و به همین طریق، مخاطبان خود را فریب می دهند.

 آنان از تبلیغاتی قوی و وسیع برخوردارند و در مدارس و حتی در سازمان های دولتی نفوذ کرده اند، بودجه های زیاد دارند و هزینه می کنند، از سوی دیگر برنامه های فرهنگی تهیه و اجرا می کنند و مردم را به مجالس و محافل خودشان دعوت می کنند.

وهابی ها هر وقت که درباره ایران یا سوریه بحث شود شروع به اتهام زنی و تمسخر می کنند ومی گویند که شیعه دشمن اهل سنت است. از سوی دیگر وهابی ها تبلیغاتی به راه انداخته اند مبنی بر اینکه شیعیان اندونزی یک خطر برای حکومت رسمی کشور هستند و مدام این ایده را تبلیغ و ترویج می کنند.

هجوم وهابیت به جایی رسیده که ما را در ردیف حزب پی کا ال از احزاب کمونیست اندونزی قرار می دهند که قصد شورش علیه حکومت را داشت و سالهاست که از بین رفته است. اما تبلیغات وهابی ها اینقدر زیاد و قوی شده که گاهی برخی مردم عوام نیز باور دارند که شیعیان در آینده ای نه چندان دور شورشی علیه حکومت رسمی کشور خواهند کرد.

موسسات اسلامی و همچنین مدارس اسلامی از سال های پیش در اندونزی تاسیس شده اند و باتوجه به اینکه مردم ما نسبت به دین تمایل دارند، وهابیت از این فرصت استفاده کرده و با تبلیغات گسترده سعی در جذب مردم دارد.

جملاتی مانند «بازگشت به سنت سلفی» در میان عوام مردم مطرح می شود. که از یک طرف ظاهرا شعار خوبی است ولی در عمل، ایده های وهابی گری را دنبال می کند و شعارهای ضدشیعی مانند «شیعه منحرف است» را در میان تبلیغات خود قرار می دهد و از ظرفیت شبکه های اجتماعی همچون فیسبوک برای تبلیغاتِ خود بهره می گیرد.

اما حجت الاسلام مرتضی آقا محمدی مقصر اصلی را در ایجاد چنین شرایطی در اندونزی، دولت و عالمان مذهبی آن کشور می داند. به گفته وی وقتی که چمدان‌های پر از پول سعودی چشم‌ها را بر حقایق بست و با سهل‌انگاری فضا برای فعالیت مبلغان وهابی در این کشور مهیا شد، قابل حدس بود که کشور به سوی ناامنی، اختلاف، تندروی و فرقه گرایی خواهد رفت.

آقا محمدی می افزاید: برای من باعث شگفتی بود وقتی از افراد مختلفی در اندونزی شنیدم که دولت عربستان به وزارت علوم اندونزی بودجه مستقیم می‌دهد! طبیعی است آن که به وزارت علوم کمک مالی نماید در مواد درسی نیز دخالت کند. آن‌وقت که نهال علم با پترو دلار سعودی قوت گیرد و محتوا بر اساس میل عربستان باشد، محصولی جز جوانان داعشی از آن نخواهد رویید.

محرم سال 2013 برای دومین بار به اندونزی مسافرت کردم. یک هفته قبل از آن بندر بن سلطان به این کشور آمده بود. شیعیان از این مسافرت آن هم کمی قبل از محرم، احساس خوبی نداشتند، که البته وقایع بعدی نیز بر این نگرانی‌ها صحه گذاشت. دو سه روز قبل از مراسم عاشورا پلیس به سراغ بزرگان شیعه در شهرهای مختلف رفته به آنها هشدار داده بود که وهابی‌ها درصدد حمله به مراسم عاشورا هستند، پس بهتر است از برگزاری مراسم صرف‌نظر شود. من در آن ایام در شهری به نام کونینگان بودم. دوستان شیعه ما مصر بودند که حتماً مراسم در شهر برگزار شود، اما درنهایت پس از مشورت نتیجه این شد که مراسم در روستایی در نزدیکی شهر به پا گردد. این تصمیم با مخالفت برخی از دوستان شیعه مواجه شد که معتقد بودند باید مراسم در شهر برگزار شود و ابراز می‌کردند که درراه امام حسین (ع) از کسی باکی ندارند. درنهایت علی‌رغم میل این افراد و برای صیانت از زنان و کودکان، مراسم را در آن روستا برگزار کردیم و همه‌چیز به‌آرامی گذشت. عصر همان روز دوستان شیعه از دیگر شهرها تصاویری از حمله وهابی‌ها به مراسم عزاداری در شهرهای مختلف اندونزی ارسال کردند. تصاویر ناراحت‌کننده‌ای بود، جوانان شیعه با سروصورت‌های غرق در خون و مجلس‌هایی که به‌هم‌ریخته بود. این رفتار جماعت وهابی اندونزی به‌خوبی نشان می‌داد که کشور در آینده نزدیک با مشکلات جدی‌ای روبه‌رو شود.

در شهری دیگر با یکی از علمای بسیار سرشناس اهل سنت ملاقاتی داشتم. او در خلال سخنانش گفت که وهابی‌های سعودی با چمدان‌های پر از دلار به نزد من آمدند، اما آنها را نپذیرفتم. اما مشکل در این است که همه عالمان این دیار چنین رفتاری نداشته و نخواهند داشت. عنوان خادم حرمین بودن و نیز دلارهای بی‌حساب، موجب نفوذ وهابیت سعودی در کشورهای اسلامی بخصوص این کشور است. مدارس بزرگ و پر امکانات سعودی در جاکارتا و دیگر شهرهای این کشور مکانی برای تربیت چنین نیروهای تندرویی است. هرچند مبلغان وهابی از زندان‌های این کشور نیز غافل نبوده و طیف تبه‌کار و مایل به جنایت را در این مکان‌ها هدف قرار می‌دهند.

آقا محمدی نیز بر این امر تأکید می کند که یکی از ابزارهای قدیمی و مؤثر برای نفوذ سعودی‌ها در این کشورها شیعه‌هراسی است: در گزارش سال گذشته نهضت علمای اندونزی، یکی از عالمان تحصیل‌کرده در عربستان سخنرانی کرده و علما را از خطر نفوذ تشیع بیم داده بود. وی ادعا کرده بود که تشیع با ترویج متعه فساد را به جامعه اندونزی تزریق خواهد کرد. او در ادامه گفته بود که من خود به ایران رفته‌ام و از نزدیک شاهد بودم که دولت این کشور میلیون‌ها دلار بودجه صرف ترویج متعه در این کشور می‌کند و به جوانان پول می‌دهد تا متعه نمایند و بی‌بندوباری کنند.

خوشبختانه چون از این جهت دولت اندونزی دولتی سکولار است به لحاظ قانونی نتوانستند مانند مالزی، شیعه را فرقه ضاله و گمراه معرفی نمایند، اما همواره تلاش کرده‌اند تا با محافل دینی و سخنرانی و اعلامیه‌ها و برنامه‌های مختلف شیعه را تهدیدی برای این کشور و جهان اسلام معرفی نمایند.

واقعیت تلخ این است که این کشورها در دام وهابیان گرفتار آمده‌اند و خود نیز یا بی‌خبرند و یا نمی‌خواهند غیرازاین بیندیشند و ببینند، اما دیری نپاید که اینان خود را در محاصره نسلی از فرزندانشان بیابند که جامعه را تکفیر کرده و عِرض و مال و جان آن را بر خود حلال بداند. آن‌وقت بزرگان این بلاد باید به خاطر بیاورند که این مار را خود در آستین پرورانده‌اند. بر دلسوزان اندونزی و بزرگان آن است تا هنوز کار به‌کلی از دستشان خارج نشده و شرایط مغلوب نگشته درراه رفته تجدیدنظر نمایند و لختی در داستان پیدایش این سایه شوم بر کشورشان تأمل کنند.