سازمان های خیریه ای که مسلمانان انگلیس به راه انداخته اند، از طرف پارلمان آن کشور، در رده چهارم خیریه های مهم و تأثیرگذار قرار گرفته اند و حالا در بحران کرونا نقش این خیریه ها پررنگ تر هم شده است.
بسیاری از کارکنان خدمات سلامت همگانی(NHS) که جان خود را بر اثر ابتلا به کرونا از دست داده اند، مهاجر و از خانواده های اغلب مسلمان هستند؛ مساجد هم پیش از توصیه دولت، اقدام به بستن درهای خود کرده اند. با این همه هیچ یک از این اقدامات مانع از تحقیر و حمله به اقلیت‌های انگلیس و به ویژه مسلمانان، از طرف چهره‌های راست افراطی و برخی از روزنامه‌نگاران نشده است و اسلام هراسان همچنان به طرح تئوری های توطئه خود ادامه می دهند.
«تامی رابینسون» یکی از شناخته شده ترین اسلام ستیزان شبکه های اجتماعی است که با سوء استفاده از ترسی که بین مردم به خاطر شیوع کرونا حاکم شده، به صورت ناشناس به مسجدی در بیرمنگام رفت و ویدئوهایی منتشر کرد که نشان می داد مسلمانانِ حاضر در مسجد، قوانین فاصله گذاری اجتماعی را رعایت نمی کنند؛ البته صحت این ویدئوها به سرعت توسط پلیس وست میدلندز تکذیب شد.
جوامع مذهبی انگلیس، در دوره‌ی ویژه‌ای از حیات خویش به سر می‌برند. از آنجا که اماکن عبادی در مدت قرنطینه تعطیل شده اند، مساجدی که وابسته به کمک های مردمی هستند، شاید دیگر نتوانند به بقای خود ادامه دهند و مجبور شوند درهای خود را برای همیشه ببندند.
این موضوع، برای مؤسسات خیریه اسلامی که هر سال فقط در ماه رمضان بیش از 100 میلیون پوند (125 میلیون دلار) کمک مالی جمع می‌کنند نگرانی بزرگی است؛ چون با بسته شدن مساجد، سازمان های اسلامی، دیگر جایی برای برگزاری برنامه های خیریه ندارند و وقتی نتوانند کمک مالی جمع آوری نمایند، دیگر نمی توانند اهداف و برنامه های خود را دنبال کنند. با این وجود این محدودیت ها، مؤسسات خیریه اسلامی همچنان به کار خود در کمک رسانی به اقشار آسیب پذیر در سراسر کشور و توزیع میلیون ها پوند بین آنان ادامه می دهند
یکی از این مؤسسه های خیریه اسلامی، مؤسسه‌ی خیریه «پنی اپیل» است که به توزیع بسته‌های غذایی و بهداشتی بین نیازمندان پرداخته و یک خط تلفن را به پشتیبانی تلفنی از افرادی که بر اثر شیوع ویروس کرونا در مضیقه قرار گرفته‌اند، اختصاص داده‌است. یکی دیگر از این سازمان ها، سازمان امداد اسلامی است که نیم میلیون پوند به بانک غذا و داروی کشور اهدا کرده است.
بنیاد ملی زکات، به افراد نیازمند کمکهای نقدی می رساند و دیگر بنیادهای اسلامی، از کارکنان «خدمات سلامت همگانی» در بیمارستان‌ها حمایت می کنند. صندوق رفاه امت نیز به کارکنان خدمات بهداشتی و درمانی که در خط مقدم مبارزه با کرونا هستند، تجهیزات مراقبتی و بهداشتی به ارزش یک میلیون پوند داده است.
آنچه گفته شد، نمونه کوچکی از کمک هایی است که سازمان های اسلامی به همنوعانشان ارائه می دهند. بیشتر این کمک ها از دید رسانه ها پنهان می ماند؛ چراکه مسلمانان تمایلی به نمایش خدماتی که انجام می دهند ندارند و کارهای خیر خود را با خدا معامله می کنند.
در وضعیت فعلی که کشورها نیاز بیشتری به حضور نیروهای امدادرسان پیدا کرده اند، از نقش آفرینی اقلیت های قومی و مذهبی استقبال بیشتری صورت می گیرد، اما این نگرانی وجود دارد که با پایان یافتن بحران کرونا و طرح دوباره مسئله برگزیت، بار دیگر نژادپرستی و تعصبات قومی-مذهبی به حالت سابق بازگردد.
اقلیت‌ها در انگلستان، نباید تنها در مواقع نیاز یا صرفاً به خاطر خدماتی که ارائه می دهند، مورد استقبال قرار گیرند، بلکه می‌بایست از حقوق و احترامی برابر با سایر شهروندان این کشور برخوردار باشند.
با توجه به نقش مهم و ارزنده‌ای که خیرین مسلمان در مواقع بحرانی در انگلیس ایفا می‌کنند، حداقل انتظار این است که مردم و مقامات انگلیس در تعامل با اقلیت مسلمان، دید منفی خود را تغییر داده، تعصبات قومی و نژادی را کنار بگذارند و نقش مهمی که اقلیت مسلمان طی نسل‌های متمادی برای حفظ بقای شهروندان انگلیس در شرایط بحرانی ایفا کرده اند را از خاطر نبرند.
در جنگ جهانی اول، 2.5 میلیون مسلمان برای امدادرسانی به انگلستان در جنگ، به اروپا سفر کردند. پس از جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار نفر از مهاجرانی که از کارائیب آمده بودند، همراه با شماری از ساکنان مستعمرات سابق انگلیس در شبه قاره هند و آفریقا، با هدف بازسازی آن کشور به انگلیس آمدند. اما با گذشت زمان، همین مسلمانانی که در هنگام بحران از هیچ گونه کمکی به انگلستان مضایقه نکرده بودند، از سوی آن کشور بیگانه یا شهروند درجه دو قلمداد شدند.
امید است رفتار و عملکرد مردم و مسئولین انگلستان در قبال اقلیت مسلمان تغییر یابد و پس از پایان بحران کرونا، کمک مسلمانان را از خاطر نبرند و با آنان همانگونه رفتار کنند که در زمان نیاز و شرایط بحرانی از وجودشان استقبال می‌کنند.
مترجم: ط. مکارمی
messages.comments