صحبت های گروگان آزاد شده افغان از دست گروههای افراطی

همزمان با توسعه تحرکات گروه تروریستی داعش در عراق و سوریه، بحث های فراوانی درباره تأثیرات این گروه بر فعالیت گروه های مشابه در دیگر کشورها، از جمله افغانستان مطرح شده است. اظهارات یکی از افرادی که مدتی پیش توسط یکی از همین گروه ها به گروگان گرفته شده بود و اکنون آزاد شده، دربردارنده نکات مهمی در این زمینه است.

به گزارش «تابناک»، بی بی سی با فردی مصاحبه کرده که اسفند ماه سال گذشته در افغانستان توسط افرادی مسلح ربوده شده بود. این فرد به نام «عزیز»، اهل ولایت بامیان که در تاریخ مذکور در ولایت زابل توسط افراد مذکور گروگان گرفته شده بود، در این مصاحبه از شرایط بسیار دشواری گفته که در هنگام اسارت تحمل کرده است. 

وی که در روز واقعه با اتوبوسی مشغول سفر بوده، می گوید نمی داند اتوبوس در کجا متوقف شد و فقط متوجه شده که افراد مسلح، او و گروهی دیگر از سرنشینان را به ولسوالی خاک منتقل کردند. این گروگان که ۹ ماه در اسارت بوده، می‌گوید بعد از اینکه به اسارت افراد مسلح افتاد، آنان تمام گروگان ها را که عزیز نیز هنوز خود هم نمی‌داند که چند نفر بوده‌اند، به یک مینی‌بوس و دو خودرو تویوتا منتقل کرده و حدود ۱۰ الی ۱۵ موتور سوار مسلح نیز این خودروها را اسکورت می‌کردند.

عزیز که بعد از ۹ ماه شکنجه طاقت فرسا اکنون جان سالم بدر برده، می‌گوید بعد از ربوده شدن، از جاده کابل- قندهار ۵ الی ۶ ساعت سفر کردند تا به محل استقرار افراد مسلح رسیدند. افرادی که آن ها را گروگان گرفته بودند، به زبان ازبکی صحبت می‌کردند، ولی او و سایر همقطارانش فقط همان ساعتی را که در مسیر راه بوده‌اند توانستند چهره این افراد را ببیند. به گفته او، همه ربایندگان ازبک بودند.

بعد از اینکه گروگان ها به محل استقرار این نیروها رسیدند، افراد مسلح دیگری چشم، دست و پای آنها را بستند و دستور دادند تا صورتشان را به سمت دیوار بچرخانند و عزیز دیگر نتوانست صورت این افراد را ببیند. به گفته این گروگان سابق، در طول اسارت، آن ها در مکانهای مختلف نگهداری می شدند که بیشتر طویله‌ها بوده است.

عزیز می‌گوید در مدت ۹ ماه، همه گروگان‌ها شکنجه شدند. آنان حق نداشتند با گروگانهای هم بند خود حرف بزنند. چشمانشان بسته و دست و پایشان نیز در زنجیر بوده‌است. او می‌گوید که فقط در زمان غذا خوردن قادر به صحبت با همدیگر می‌شدند که آن نیز بسیار محدود بود. به آنان فقط به اندازه‌ای غذا می‌دادند که زنده بمانند. در تمام مدت اسارت، ربایندگان بر تمام حرکات آنان نظارت می‌کرده و جزئی ترین حرکات آنان را تحت نظر داشته‌اند.

عزیز از شکنجه‌هایی که در این مدت دیده، سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که در این مدت آن ها را چوب می‌زدند و وقتی بدنشان زیر چوب، زخمی و خونین می‌شد بر آن نمک می پاشیدند. به خصوص پیرمردان را که به خاطر قدرت تحرک کمتر در زمان انتقال از یک محل به محلی دیگر، سرعت لازم را نداشتند ، به شدت کتک می‌زدند. وی می‌گوید بعضی از افراد مسلح حتی اقدام به تعرض به برخی گروگان ها می کردند. به گفته او، بی‌احترامی که در این مدت به آنان شده غیر قابل باور و سختی‌های آن نیز غیر قابل تصور است.

31 نفر از مسافرین غیر نظامی مربوط به قوم هزاره افغانستان در تاریخ چهارم اسفند سال ۱۳۹۳ در ولسوالی شاه جوی در ولایت زابل گروگان گرفته شدند. ۱۹ نفر از این گروگانها اردیبهشت امسال رها شدند و چنرین نفر تاکنون به شهادت رسیده اند.