علی لاریجانی در جریان این چند روزه مجلس، مرد شماره یک موافق تصویب طرح برجام به شمار می‌آمد، نقشش فراتر از یک نفر بود و تاثیرش هم خیلی بیشتر. او آنقدر بر سرعت تصویب طرح تک فوریتی اجرای برجام اصرارداشت که قید پیشنهادات درباره جزئیات طرح را در مجلس زد و با رای‌گیری فوری، پرونده عملیاتی شدن توافق را مهر و موم و خیال خودش و دولت و مردم و موافقین و حتی مخالفین توافق را راحت کرد، به این معنا که باید توافق اجرایی شود خیلی هم زود باید این اتفاق بیفتد...
اما چرا؟!
لاریجانی که روزی او را شوالیه حفاظت از سنت و یکی از عقلای پایبند به اصولگرایی و پدرخوانده دلبستگان به جریانی خاص می‌خواندند، چگونه شده است که این روزها قید بخش خاص اصولگرایی و فراکسیون متبوع آن در مجلس را زده است و اینگونه مجدانه و مصرانه و دلسوزمآبانه خواستار تایید برجام است. به راستی "سر" آن چیست که تا این حد شخص رییس مجلس یک تنه قرص و محکم ایستاد تا موافقت برجام را بگیرد و مسرور از این پیروزی، آن را به شورای نگهبان بسپارد. اینکه دبیرسابق شورای عالی امنیت ملی کشور که خود زمانی در بطن ماجرای پرونده هسته‌ای ایران بوده است، امروز در جامه ریاست قوه مقننه بر ضرورت تایید برجام و اجرایی شدن آن تاکید می‌ورزد را می‌توان در چند عامل گمانه زنی کرد.
شاید لاریجانی خود نیک آگاه است که جریان‌های هسته‌ای ایران در طی این سالها چه هزینه‌هایی بر کشور تحمیل کرده و برای برون رفت از این بحران تنها راه چاره را در برجام می‌داند، شاید هم صحبت از پرونده‌های منفی گذشته در آژانس باشد که برای مثبت شدن و مختومه شدنش نیاز به عملیاتی کردن توافق دارد، شاید هم مجموعه‌ای از این دو دلیل است که این همه رغبت در تسریع به فرجام رسیدن برجام را در او به خروش انداخته!
استدلال دیگری که از این همه اصرار ورزی لاریجانی می‌توان متصور شد نظر مثبت نظام است، چیزی که از رییس مجلس یک مامور ساخت تا هرچه سریعتر با پایان کار بحث توافق در صحن قانونگذاری کشور، وظیفه‌ای که به او محول شده بود را به سرانجام برساند.
ولی یک نکته هم را نباید در این میان فراموش کرد، حالا لاریجانی محبوب قلب خیلی‌ها شده است. مردمی که تاب تحمل تحریم‌ها را در بلندمدت، در خود نمی‌بینند و یا اینکه چشم اندازهای روشن آتی خویش و کشورشان را در اجرای برجام متصور شده‌اند، در انتظار رفتار مجلسیان بودند و حالا عملکرد علی لاریجانی در به ثمر نشاندن توافق، به خوبی
به چشمشان آمده. برجام، بهترین عرصه برای رییس فعلی مجلس بود تا خود را به عنوان یکی از منجیان به تحقق پیوستن توافق معرفی و حساب آرایَش را در انتخابات مجلس دهم، پس انداز کند و البته دورخیزش برای ریاست آتی قوه مقننه به تضمین برسد. به همین خاطر است که شاید بتوان این میل به باقی ماندن بر سر قدرت را هم از دیگر دلایل اصرارهای علی لاریجانی در بحث برجام تعبیر کرد. البته اقدام لاریجانی را در طرح توافق می‌توان یک پولیتیک هوشمندانه در جهت تعامل هرچه بیشتر او با دولت و شخص حسن روحانی برای بده بستان‌های سیاسی روزهای آینده هم دانست. به هر روی دلیل چرایی عملکرد رییس مجلس هرچه باشد، نه می‌توان از منافع ملی که کار او برای کشور داشت گذشت و نه می‌شود از سودی که عملکرد او برای منافع شخصی اش به همراه دارد چشم پوشی کرد.
منبع: روزنامه آفتاب یزد
نظر شما