باور آمریکایی‌ها به خدا کم‌تر شده است
ایمان به خدا همیشه یکی از مهم‌ترین نشانه‌های دینداری آمریکایی‌ها بوده است اما نظرسنجی جدید گالوپ نشان می‌دهد که این روند به مرور در حال تغییر است. در آخرین نظرسنجی این مؤسسه، اعتقاد به خدا نسبت به سال 2017، 6% کاهش داشته و به 81% رسیده است. این کمترین میزان از زمانی است که مؤسسه گالوپ از سال 1944 نظرسنجی خود را در این خصوص شروع کرد.
بر اساس گزارش پیو علیرغم اینکه اعتقاد به خدا در بین مردم آمریکا کم شده، ولی همچنان در مقایسه با مردم اروپا این اعتقاد بسیار قوی‌تر است. در اروپا تنها 26% پاسخ دهندگان گفتند به خدای کتاب مقدس اعتقاد دارند و تنها 36% به وجود قدرتی برتر باور داشتند.
در دوران پس از جنگ جهانی دوم، ایمان بزرگسالان آمریکایی به خدا 98% بود. این میزان از سال 2011 شروع به کاهش کرد؛ در آن سال 92% آمریکایی‌ها گفتند که به خدا معتقد هستند. سال 2013 این میزان به 87% رسید.
در سال‌های اخیر تعداد آمریکایی‌هایی که خود را پیرو هیچ مذهب خاصی نمی‌دانند بیشتر شده و به 29% رسیده است. وقتی از این افراد در مورد مذهبشان سؤال می‌شود، خود را ملحد یا آگنوستیک (ندانم‌گرا) توصیف می‌کنند.
رایان برگ استادیار علوم سیاسی دانشگاه ایلینویز شرقی در مورد این دسته از آمریکایی‌های بی‌دین می‌گوید: «در گام نخست دیگر در اماکن و مراسمات مذهبی حضور پیدا نمی‌کنند، بعد وابستگی‌شان به دین کاهش می‌یابد و در اخر اعتقادشان را از دست می‌دهند».
بر اساس نظرسنجی گالوپ کاهش اعتقاد به خدا در میان جوانان آمریکایی بیشتر است؛ به گونه‌ای که تنها 68% از جوانان 18 تا 29 سال گفتند به خدا ایمان دارند (این درحالی است که ایمان به خدا در بین آمریکایی‌های بالای 65 سال 87% است).
همچنین اعتقاد به خدا در بین افراد متأهل، زنان و کسانی که به دانشگاه نرفته‌اند بالاتر است.
اما بارزترین تفاوت، در بین ایدئولوژی‌های سیاسی است. به عبارت دیگر در آمریکا اعتقاد به خدا با محافظه‌کاری رابطه تنگاتنگی دارد؛ طبق این نظرسنجی 72% دموکرات‌ها در مقایسه با 92% جمهوری‌خواهان خود را معتقد به خداوند می‌دانند.
نفت، تعیین کننده آینده عراق نیست
عراق وضعیت شکننده‌ای دارد؛ افزایش بحران آب، بیابان‌زایی و تغییرات اقلیمی می‌تواند در آینده به بی‌ثباتی و خشونت بیشتر در این کشور منجر شود.
حدود 98% از آب‌های سطحی عراق از رودخانه‌های دجله و فرات و شاخه‌های آن تأمین می‌شود. هر دو رودخانه دهه‌هاست که در عراق و سوریه جریان دارد اما در سال‌های اخیر به دلیل توسعه پروژه سدسازی ترکیه، جریان آب آنها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
بخش بزرگی از منطقه عراق که در مرز با ترکیه قرار دارد، کردنشین است. حالا علاوه بر سدهایی که ترکیه ساخته و جلوی ورود بخش زیادی از آب به رودهای عراق را گرفته است، مناطق کردنشین نیز قصد دارند با ساخت سد به ذخیره‌سازی آب بپردازند؛ امری که اگر محقق شود، باعث ایجاد تنش بین منطقه اقلیم و نواحی جنوبی عراق می‌گردد.
از سوی دیگر 6% از آب ورودی به دجله، از رودهای ایران تأمین می‌شود و حالا با کاهش بارندگی و سدسازی، جریان آب این رودخانه نیز کم شده است.
این مسئله‌ای نیست که موجب نارضایتی ایران باشد زیرا کمبود آب منجر به آسیب‌پذیری و ضعف بیشتر عراق می‌شود و این امر به تقویت نفوذ ایران در آن کشور به‌ویژه در مناطق جنوبی می‌انجامد. هم‌اکنون عراق به دلیل کمبود انرژی و غذا، مجبور به واردات روز افزون این دو کالا از ایران است.
بحران آب در عراق باعث افزایش بیکاری در روستاها شده است. معیشت یک چهارم از جمعیت عراق به کشاورزی وابسته است و حالا با کاهش آب و عدم امکان کشاورزی، مهاجرت به شهرها افزایش یافته است.
مهاجرت از روستا به شهر و کمبود امکانات شهری، منجر به بروز مشکلات اجتماعی می‌شود. از آنجا که اشتغال در بخش کشاورزی و صنایع آب‌بر رو به کاهش است، بسیاری جذب اعمال مجرمانه و کارهای غیرقانونی می‌شوند و با افزایش روزافزون بیکاریِ جوانان، این مشکل عمیق‌تر می‌شود.
همچنین با کمبود آب و گسترش بیابان‌زایی، خطر افزایش درگیری‌های قومی و فرقه‌ای بیشتر می‌شود. کمبود آب بر مهاجرت عراقی‌ها به خارج از کشور نیز تأثیر مستقیم دارد.
بخش زیادی از مرداب‌های جنوب خشک شده است؛ همچنین با ورود آب شور به شط‌العرب و آب‌های سطحی –که برای کشاورزی و آشامیدن مورد استفاده قرار می‌گیرد- جمعیت این منطقه رو به مهاجرت گذاشته است.
این تغییرات بر معیشت، فرهنگ و امنیت کشور تأثیر می‌گذارد. بحران آب، بیابان‌زایی و تغییرات اقلیمی منجر به نابودی جوامع می‌شود.
طوفان‌های شن، بارندگی‌های کم و غیرقابل پیش‌بینی و افزایش دما، زندگی را برای بسیاری دشوار کرده است. تبخیر آب در مخازن، رودخانه‌ها و مزارع افزایش یافته است.
رویکرد همسایگان عراق در جلوگیری از ورود آب به این کشور، یکی از عمده‌ترین دلایل ایجاد بحران آب در عراق است و باعث شده است که خشم مردم از همسایگان عراق افزایش یابد.
وقتی ایران و سوریه خود دچار کمبود آب هستند، عراق چگونه می‌تواند از آنها تقاضای آب کند؟ یا وقتی ترکیه برای توسعه مناطق جنوب شرقی خود روی پروژه‌های عظیم سدسازی سرمایه‌گذاری کرده است، چگونه می‌توان از آن آب بیشتر خواست؟
از دهه 1920 تلاش‌هایی برای انعقاد توافقاتی محکم با همسایگان عراق در حوزه منابع آبی مشترک صورت گرفته اما تاکنون بی‌نتیجه بوده است.
دلیل بحران آب عراق علاوه بر رویکرد همسایگان، به فساد در این کشور باز می‌گردد. بوروکراسی عراق ماهیت فرقه‌ای و قبیله‌ای دارد و همین امر ایجاد تغییرات مثبت در زمینه استفاده بهینه از منابع را با دشواری مواجه می‌کند.
همچنین عراق به درآمدهای نفتی به شدت وابسته است و در صنعت نفت هم از مقادیر زیادی آب استفاده می‌شود.
یکی از راه‌حل‌ها، می‌تواند بهره‌وری آب باشد. به عبارت دیگر باید کشت محصولات پرآبی همچون گندم و برنج متوقف شود اما سیستم‌های ابیاری که در عراق مورد استفاده قرار می‌گیرد، به روز نیست و 85% از آب مصرفی در عراق، صرف آبیاری زمین‌های کشاورزی می‌شود. زیرساخت‌های آب شهری نیز فرسوده است و باعث هدررفت آب می‌شود.
بسیاری از مناطق کشور به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و اغلب موجب بروز اسهال، وبا و بیماری‌های دیگر می‌شوند.
آموزش مردم در حوزه مباحث مربوط به آب ضروری است و باید مدیریت بهتری روی منابع آب صورت گیرد. استفاده بهینه‌تر از آب در کنار یافتن راه‌هایی برای حل اختلافات آبی با همسایگان ضروری است. وضعیت آب کشور وخیم است و اگر اوضاع به سرعت تغییر نکند، در آینده‌ای نزدیک شاهد وضعیت وخیمی در حوزه آب خواهیم بود.
گاز لبنان در خدمت منافع ایران
در جریان سفر جو بایدن به اسرائیل و عربستان و طرح ایجاد ائتلافی منطقه‌ای علیه تهران، ایران نیز کوشید نشان دهد که هنوز کارت‌های ارزشمندی برای بازی دارد.
دوم ژوئیه حزب‌الله لبنان سه پهپاد را بر فراز میدان گازی کاریش اسرائیل به پرواز درآورد و سعی کرد اسرائیل را تهدید کند. این حزب به نمایندگی از ایران، به اسرائیلی‌ها این پیام را فرستاد که در صورت ادامه مقابله با ایران در لبنان و دیگر نقاط منطقه، می‌تواند تولید گاز اسرائیل را متوقف کند.
پرواز این پهپادها دو هفته بعد از بازدید اروسلا فون درلاین رئیس کمیسیون اروپا و ماریو دراگی نخست‌وزیر ایتالیا از اسرائیل صورت گرفت. اروپایی‌ها در پی پیدا کردن جایگزین برای گاز روسیه هستند و گاز اسرائیل یکی از گزینه‌های آنها است. گفته می‌شود که خانم فون درلاین در بازدید خود بر نیاز اتحادیه اروپا به گاز اسرائیل تأکید کرد.
با توجه به این مطلب، حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله در سخنرانی خود در 13 ژوئیه صراحتا اعلام کرد که لبنان می‌تواند مانع از فروش گاز به اروپا شود.
پرواز این پهپادها را همچنین می‌توان پیامی برای واشنگتن دانست. آمریکا نشان داده است که تمایلی به دادن امتیاز بیشتر به ایران برای احیای برجام ندارد؛ همچنین بایدن در سفر اخیر خود کوشید تا اتحادی منطقه‌ای علیه ایران ایجاد کند. ژوئن گذشته وال استریت ژورنال گزارش داد که واشنگتن نشستی محرمانه با حضور مقامات امنیتی آمریکا و اسرائیل و کشورهای مهم عربی در مصر تشکیل داده و حول ایجاد سیستم دفاع هوایی منطقه‌ای برای مقابله با موشک‌ها و پهپادهای ایران گفتگو کرده است.
با توجه به این مطلب عملیات پهپادی حزب‌الله قابل درک‌تر می‌شود. حزب‌الله و ایران با نشان دادن اینکه می‌توانند جلوی انتقال گاز اسرائیل به غرب را بگیرند، تأکید کردند که ممکن است هر اقدامی را که غرب و کشورهای منطقه برای مهار جاه‌طلبی‌های تهران انجام می‌دهند، تلافی کنند.
نصرالله در سخنرانی خود تا بدانجا پیش رفت که اعلام کرد حزب‌الله در جنگ تردید نخواهد کرد. با این حال هنوز همه طرف‌ها ترجیح می‌دهند که بدون واردشدن به جنگ، به اهداف سیاسی خود برسند. بر همین اساس تعدادی از کشورهای عربی با میانجیگری عراق به گفتگو با ایران ادامه می‌دهند و حتی بایدن تأکید کرده است که مذاکره را به راه‌حل نظامی ترجیح می‌دهد.
این موضوع همچنین نشان می‌دهد که مناقشه گازی بین اسرائیل و لبنان به اهرمی برای ایران بدل شده است. اگر ایران احساس کند که با حمایت آمریکا یک ائتلاف منطقه‌ای علیه تهران در حال شکل‌گیری است، نمی‌گذارد توافقی بین لبنان و اسرائیل بر سر میادین گازی مورد مناقشه صورت بگیرد و در عوض سایه جنگ را بر سر صادرات گاز اسرائیل به اروپا حفظ می‌کند.
این امر نه تنها فشار را بر کشورهای غربی در آستانه زمستان افزایش می‌دهد که می‌تواند به تقویت روابط روسیه و ایران نیز کمک کند؛ زیرا احیا نشدن توافق هسته‌ای و همزمان ادامه تهدید ایران بر صادرات گاز اسرائیل به اروپا، به نفع روسیه است.
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما