مصونیت جمعی، خیالی بیش نیست

انتشار دو گزارش جدید در روزهای اخیر، بار دیگر به بحث ها پیرامون این نظریه که مصونیت جمعی راه نجات ما از بحران کووید 19 می باشد، دامن زده است.

اولین گزارش، مطالعات جدیدی بود که در اسپانیا –که از کانون های شیوع این ویروس بود- انجام شد. این گزارش نشان می داد که رسیدن به مصونیت جمعی، مستلزم آلودگی 60% جمعیت به بیماری است؛ اما با این حجم از شیوع، قطعا انسان های بسیاری جان خود را از دست خواهند داد.

گزارش دوم در نیویورک منتشر شد و بر پایه آزمایشاتی بود که روی ساکنین شهرهایی که گمان می رفت در آنجا مصونیت جمعی حاصل شده است، انجام شده بود. این گزارش نشان می داد که تست کووید 68% از افراد برای بار دوم مثبت بوده است.

بحث مصونیت جمعی، بحثی بیهوده بوده و تنها باعث اتلاف وقت است؛ حقایق کاملا روشن است: در مقابل کووید 19 هیچگاه مصونیت جمعی حاصل نخواهد شد؛ ما این را به یُمن تحقیقات جدیدی که روی آنتی بادی های این بیماری انجام شده است می دانیم.

سارس و مرس از ویروس های زیرمجموعه کرونا هستند که شناخته شده اند؛ اما کرونا چهار ویروس دیگر نیز دارد که کمتر کسی در مورد آنها شنیده است: 229E، HKU1، NL63 و OC43. آنچه ما با 60 سال تحقیق در خصوص این ویروس ها بدست آورده ایم این است که آنها هر سال بر می گردند و همان افراد را مجددا مبتلا می کنند؛ این امر ممکن است بارها و بارها تکرار شود.

در نیویورک، بین پائیز 2016 و بهار 2018، مطالعه ای در خصوص ابتلا به نوعی از ویروس کرونا انجام شد که نشان می داد تست افراد طی یکسال می تواند چندین بار مثبت باشد؛ یعنی این احتمال وجود دارد که فرد طی یکسال چند بار همان بیماری را بگیرد.

آنتی بادی بعد از ابتلا به ویروس، به شدت افزایش می یابد و با گذشت دو هفته، به اوج می رسد؛ اما بعد از دو هفته شروع به کاهش پیدا می کند و در ظرف زمانی چهار ماه تا یکسال به کلی از بین می رود. در یک مورد، دیده شد که بیمار فقط چهار هفته بعد از ابتلا به ویروس، بار دیگر به همان ویروس مبتلا گشت. مطالعات اولیه نشان می دهد برخلاف ویروس های آنفولانزا که مرتب تغییر شکل داده و غالبا در سال دیگر ما را با شکلی دیگر از ویروس آلوده می کنند، ویروس های کرونا از جمله کووید 19 برای ابتلای مجدد فرد، نیازی به تغیر شکل ندارند.

اساساً میزان آنتی بادی های سارس و کووید در بدن، بر اساس شدت بیماری و طول مدتی که بیماری طول می کشد، مختلف است. هرچه طول مدت بیماری بیشتر باشد، آنتی بادی های کمتری در بدن فرد تولید می شود. در اسپانیا روی آنتی بادی 61000 نفر، آزمایشاتی طی سه مرحله انجام شد. درحالیکه مطالعه روی نتایج مرحله اول تست متمرکز بود، یافته های مهمی از مرحله دوم و سوم آزمایش بدست آمد که نشان می داد 7% از شرکت کنندگان که تست آنتی بادی شان در مرحله اول (از 27 آوریل تا 11 می) مثبت بوده، در مرحله دوم آنتی بادی نداشتند و این درحالی است که آزمایش دوم یک هفته بعد (یعنی از 18 می) آغاز شد و تنها دو هفته به درازا کشید. در مرحله سوم که سه هفته بعد از شروع مرحله دوم آغاز شد، 14% از کسانی که تست آنتی بادی شان مثبت بود، آزمایششان منفی شد. همچنین مطالعات نشان می داد که بدن برخی از مبتلایان اصلا آنتی بادی نساخته است.

نقش سلول T (لنفوسیت تی) عامل مهمی در ایجاد مصونیت است؛ سلول T با کشتن سلول های مبتلا و فعال نمودن سلول های ایمنی، به جنگ عفونت رفته و به سیستم ایمنی بدن کمک می کند. گرچه اهمیت این سلول برای پاکسازی بدن از عفونت ویروسی بر ما روشن است و برای نمونه، در برابر ویروس های سرماخوردگی بسیار خوب عمل می کند؛ ولی از ابتلای دوباره فرد به همان ویروس (از جمله ویروس های کرونا) جلوگیری نمی کند.

بنابراین این فکر که ابتلای گروه زیادی از مردم، انتشار کووید 19 را متوقف خواهد کرد، فکر غلطی است. ما باید خودمان جلوی شیوع بیماری را بگیریم. آنچه ما را امیدوار نگه داشته و می تواند پایانی بر شیوع کووید 19 باشد، کاری است که هم اکنون در آزمایشگاههای آمریکا و سایر کشورهای جهان برای ساخت واکسن و دارو جهت درمان این بیماری انجام می شود. البته رهبران کشورها نیز می توانند گام هایی برای کنترل شیوع بیماری بردارند.

اما پوشیدن ماسک، رعایت فاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه خانگی در صورت مشاهده آثار بیماری، اقداماتی است که ما مردم معمولی می توانیم با انجام آنها، راه شیوع ویروس را سد کرده و نقش خود را در حل این بحران، به بهترین شکل ایفا کنیم.

*منبع: سی ان ان

مترجم: فاطمه رادمهر