مسئولیت مهم انبیاء و اولیاء در مبارزه است. لذا در مقام زیارت به ساحت مقدس شان می‌گوئیم: «لقد جاهدت فی‌الله حق جهاده». و این مبارزه همیشه مبارزه دربرابرفساد سیاسی نیست تا برخوردی مانند امام حسین(ع) و کربلا را بخواهد. بلکه چه بسا مبارزه در برابر فسادی باشد که بر سرتاسر جامعه اثر غیر قابل انکار دارد.
جزئیاتعضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، رابطه امام رضا(ع) با حکومت و نگاه ایشان نسبت به سیاست را مورد بررسی قرار داد و گفت: امام رضا(ع) با مخالفین می نشست و به گونه ای مفصل با هم صحبت می کرد، هیچ گاه در موضع قدرت آنها را نکوبید و حذف نکرد بلکه در جایگاه تربیتی با استدلال های عقلی با آنها سخن می گفت؛ این مشی و رویکرد سیاسی حضرت امروز بسیار کمرنگ شده و کمبود آن احساس می شود.
جزئیاتيكى از روايات امام رضا عليه‌السلام اين است كه: «لا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّى تَكُونَ فيهِ ثَلاثُ خِصال: سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ. وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ. وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمانُ سِرِّهِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِيِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِيِّهِ فَالصَّبْرُ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ؛ مؤمن، مؤمن واقعى نيست، مگر آن كه سه خصلت در او باشد:سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پيامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است،امّا سنّت پيغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،امّا سنّت امامش، صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است.»
جزئیات