جهان غرب رو به انرژی های سبز آورده است. در اجلاس G7 که ماه ژوئن در انگلیس برگزار شد، اعضا بر افزایش تعهدات خود نسبت به کاهش گازهای گلخانه ای توافق کردند. برای مثال انگلیس قول داد که از سال 2030 فروش اتومبیل های جدید که با بنزین یا دیزل کار می کنند را متوقف کند و چنانکه می بینیم استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و اتومبیل های برقی افزایش چشمگیری یافته است
زمانی، اجناسی همچون نمک و طلا برای اقتصاد ضروری بود و اکنون مدتهاست که نفت چرخهای تجارت را در گردش نگه داشته است. اما در قرن 21 آینده سبزی که غرب ترسیم کرده است، بدون ماده گرانبهای لیتیوم امکانپذیر نخواهد بود. این فلز صنعتی، یک رسانای عالی است که در ساخت باتری اتومبیل های برقی استفاده می شود و هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد
افغانستان برخی از بزرگترین ذخایر لیتیوم جهان را در خود جای داده است و ارزش این ذخایر به 1 تا 3 تریلیون دلار می رسد. اما با تصمیم جو بایدن برای خروج نیروهای آمریکایی، ذخایر لیتیوم تقدیم چینی ها شده و آنها هستند که از این ماده ارزشمند بهره مند خواهد شد
ذخایر لیتیوم افغانستان، برای اولین بار در مطالعات زمین شناسی ای که شوروی در دهه 1980 در خاک آن کشور انجام داد، شناسایی شد. در ان زمان، این کشف چندان برای مردم اهمیت نداشت؛ زیرا تقاضای جهانی برای این ماده معدنی زیاد نبود. سال 2007 بعد از ورود آمریکایی ها به افغانستان، سازمان زمین شناسی ایالات متحده، ذخایر عظیمی از آهن، مس، طلا، کبالت و لیتیوم در آن کشور کشف کرد. آن سال رسانه ها بر اهمیت این ماده برای صنایع مدرن تأکید کردند و گفتند که افغانستان در راه تبدیل شدن به یکی از مهمترین مراکز مواد معدنی در جهان است. حتی کارشناسان آمریکایی در پنتاگون یادداشتی نوشتند که در ان امده بود «همانطور که نفت باعث اهمیت عربستان شد، همین کار را لیتیوم می تواند در افغانستان انجام دهد». لازم به ذکر است وقتی این گزارش ها در مورد مواد معدنی افغانستان منتشر می شد، جو بایدن در مقام معاونت ریاست جمهوری بود.
با گذشت 15 سال از بررسی سازمان زمین شناسی آمریکا، به دلیل مشکلات عدیده ای که در افغانستان وجود داشت، از منابع معدنی آن کشور بهره برداری چندانی صورت نگرفت. اما اخیرا افزایش سریع قیمت برخی کالاها، نشان داده است که لیتیوم می تواند چه ماده ضروری و مهمی باشد. با دانستن این مطلب، درک چرایی خروج غیرمسئولانه بایدن از افغانستان دشوار می شود
چین علیرغم مساحت بزرگی که دارد، از مواد معدنی لازم برای استفاده در صنعت و فناوری برخوردار نیست. این کشور تا به امروز منابع مورد نیاز خود را از معادن موجود در آفریقا تأمین کرده است و دولت های آفریقایی نیز در ازای گشودن درهای خود به روی چینی ها، پول می گیرند. لذا اینکه در سالهای اخیر برخی از سیاستمداران آفریقایی به ثروت های هنگفتی رسیده اند، تصادفی نیست
من پیش بینی می کنم که این اتفاق دقیقا در افغانستان نیز رخ دهد؛ چین تمایل زیادی برای ارتباط با طالبان و بهره گیری سریع از منابع افغانستان دارد و این کار از همین اکنون نیز آغاز شده است
این هفته اعلام شد که یک کنسرسیوم چینی قصد بازگشایی معدن مس عینک را –که یکی از بزرگترین ذخایر مس جهان می باشد- دارد. این کنسرسیوم متشکل از شرکت دولتی MCC Group و یک شرکت چینی دیگر به نام Jiangxi Copper است که سال 2008 یک قرارداد 30 ساله به ارزش 2.9 میلیارد دلار با دولت افغانستان امضا نمود؛ اما به دلیل همه گیری کرونا کار خود را متوقف کرد. حالا مسئولان این کنسیرسیوم گفته اند که «بعد از تثبیت وضعیت و به رسمیت شناخته شدن طالبان از سوی دولت چین، معدن مس عینک را مجددا باز می کنیم»
مترجم: فاطمه رادمهر
messages.comments