بیرون از پارلمان گرجستان یوگنی لیامین بسته‌های لباس و غذا را برای کامیونی که عازم اکراین است آماده می‌کند.
او یکی از بیش از 25000 روسی است که از زمان حمله روسیه به اکراین به گرجستان آمده است. روس‌های بسیاری را می‌توان در تفلیس همراه با چمدان و حیوانات خانگی خود دید.
یک روبان زرد و آبی –به رنگ پرچم اکراین- به یقه کت یوگنی وصل شده است. وی یک روز پس از آغاز جنگ، در یک تظاهرات ضد جنگ در روسیه، درحالی‌که همین نوارها را به کت خود زده بود، دستگیر شد.
او که 23 ساله و دانش‌آموخته علوم سیاسی است می‌گوید: «فهمیدم بهترین راه برای اقدام علیه رژیم پوتین، مهاجرت از روسیه است. من وظیفه خود می‌دانم که هرکاری از دستم برمی‌آید برای اکراینی‌ها انجام دهم»
مهاجرت روس‌ها صرفا به گرجستان محدود نمی‌شود. اتحادیه اروپا، آمریکا، بریتانیا و کانادا حریم هوایی خود را به روی پروازهای روسیه بسته‌اند بنابراین روس‌ها به سمت کشورهایی می‌روند که پرواز به آنها امکانپذیر است و نیازی به ویزا ندارد، مانند ترکیه، آسیای میانه و قفقاز جنوبی. بسیاری هم به ارمنستان گریخته‌اند.
بر اساس برآورد یک اقتصاددان روسی، از زمان شروع جنگ تاکنون 200,000 روس کشور خود را ترک کرده‌اند.
اما مهاجرت، تنها به روس‌ها محدود نمی‌شود بلکه مردم بلاروس نیز از سرکوب رهبر مستبد خود الکساندر لوکاشنکو و از تحریم‌هایی که غرب بدلیل همکاری دولت بلاروس با پوتین وضع کرده است، فرار می‌کنند.
این امر باعث افزایش قیمت پروازهای لحظه آخری و اجاره مسکن در شهرهایی مانند استانبول و ایروان شده است.
آنیا در این خصوص می‌گوید: «پرواز یک طرفه به استانبول برای من و شوهرم بیش از مجموع درامد ماهانه ما تمام شد».
وی زمانی تصمیم به مهاجرت گرفت که دولت روسیه قانون جدیدی را با عنوان خیانت به کشور تصویب کرد. بر اساس این قانون هرکس از اکراین حمایت کند خائن شمرده شده و ممکن است تا بیست سال زندان محکوم شود.
با این قانون آنیا خود را در معرض خطر دید. به گفته وی «ترس از بسته شدن مرزها، سرکوب سیاسی و سربازی اجباری در DNA ما وجود دارد. یادم می‌آید که مادربزرگم از ترسی که زمان استالین حاکم بود تعریف می‌کرد و اکنون ما این ترس را تجربه می‌کنیم».
بسیاری از کسانی که به تازگی مهاجرت کرده‌اند در عرصه فناوری متخصص هستند و می‌توانند از راه دور کار کنند. یک توسعه‌دهنده بازی‌های ویدئویی به نام ایگور به من گفت که او و بیشتر افرادی که می‌شناسد، با سیاست روسیه مخالف هستند و می‌دانند که هرگونه اعتراضی با خشونت سرکوب خواهد شد «تنها راهی که می‌توانیم اعتراض خود را نشان دهیم این است که کشور را ترک کنیم و مهارت و پول خود را با خود ببریم». ایگور قصد دارد گرجستان را ترک کند زیرا حس نمی‌کند که مردم پذیرای او هستند.
گزارش‌های متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد میزبانان گرجی Airbnb از اجاره خانه به شهروندان روسیه و بلاروس امتناع می‌کنند. یکی از انان در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت «من مردم روسیه و بلاروس را قبول نمی‌کنم. انها نباید وقت خود را در تعطیلات سپری کنند؛ باید علیه دولت‌های فاسد خود شورش کنند».
به گفته ایگور «انها فکر می‌کنند ما به این دلیل از روسیه فرار می‌کنیم که Apple Pay دیگر آنجا کار نمی‌کند. ما همه چیزمان را از دست داده‌ایم؛ ما هم پناهنده هستیم. سیاست پوتین زندگی ما را نابود کرده است».
کریستینا و نیکیتا هر دو متخصص فناروی اطلاعات هستند که از بلاروس به گرجستان آمده‌اند. کریستینا می‌گوید «ما حامی دولت‌هایمان نیستیم. ما فرار کردیم زیرا می‌خواهیم اینجا در امنیت باشیم. اما تنها به خاطر ملیت‌مان مورد آزار قرار می‌گیریم. من ملیت خود را پنهان می‌کنم و وقتی مردم از من می‌پرسند اهل کجایی، احساس خوبی ندارم».
از زمان شروع جنگ، تفلیس شاهد برخی از بزرگترین تجمعات در حمایت از اکراین بوده است. بر اساس یک نظرسنجی 87% از گرجی‌ها جنگ اکراین را جنگ خودشان با روسیه می‌دانند.
بسیاری از گرجی‌ها از هجوم روس‌ها به کشورشان ناراحت هستند زیرا کمتر از 14 سال از حمله روسیه به گرجستان می‌گذرد.
برخی می‌ترسند که پوتین ادعا کند شهروندان روسیه در خارج از کشور نیاز به حمایت دارند. ادعایی که پوتین سال 2008 نیز مطرح کرد و با این بهانه به اوستیای جنوبی نیرو اعزام نموده و این منطقه را از گرجستان جدا کرد.
اما لو کلاشینکف کارآفرین فناوری فکر می‌کند که گرجستان از (به گفته او) بزرگترین فرار مغزها در تاریخ مدرن روسیه سود خواهد برد.
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما