پیش از همه‌گیری کرونا، هند بیش از 56 میلیون کودک ترک تحصیل کرده داشت و این درحالی است که طبق تخمین ها، اگر این کودکان امکان تحصیل می یافتند، می توانستند برای هند به میزان 6.8 میلیارد دلار بهره وری داشته باشند. همه‌گیری کرونا، بیش از قبل کودکان هند را از درس و مدرسه جدا کرده و به کار در مزارع و کارخانه‌ها واداشته است؛ این موضوع، مشکل کودکان کار را که از قبل نیز یکی از وخیم‌ترین مشکلات جهان به شمار می‌رفت، شدیدتر کرده است.
«ماهشواری مونکاپالی» شانزده ساله و خواهر 15 ساله‌اش، با رکود اقتصادی هند -تحت تأثیر قرنطینه ناشی از اپیدمی کرونا- ترک تحصیل کردند. بدلیل قرنطینه، مادر و خواهر بزرگتر مونکاپالی که به عنوان خدمتکار منازل در حیدرآباد مشغول کار بودند، شغل خود را از دست دادند. دختران کوچکتر این خانواده که با مادربزرگ‌شان در یکی از روستاهای نزدیک زندگی می‌کردند، مجبور شدند برای زنده ماندن به دامداری مشغول شوند. مونکاپالی در این باره می‌گوید: کار کردن زیر آفتاب برایمان دشوار بود؛ اما مجبوریم کار کنیم تا حداقل بتوانیم برنج و سایر مایحتاج خود را خریداری کنیم.
حتی قبل از شیوع کوئید19، هند که بیشترین جمعیت جوان را در جهان دارد و سومین اقتصاد بزرگ آسیا محسوب می شود، همواره در تلاش بود تا از ترک تحصیل کودکان کار جلوگیری کند. طبق پژوهش به عمل آمده در مؤسسه‌ی بین‌المللی دی اچ ال در سال 2018 ، بیش از 56 میلیون کودک در هندوستان مدرسه را ترک کرده اند و این شمار، بیش از دو برابر موارد مشابه در کشورهایی نظیر بنگلادش، اندونزی، مالزی، فیلیپین، تایلند و ویتنام است. این مسئله باعث ضرر اقتصادی هند به میزان 6.79 میلیارد دلار شده است؛ طبق برآوردها این رقم چیزی معادل با 0.3٪ از تولید ناخالص داخلی کشور می باشد. به گفته سازمان بین‌المللی کار، از میان کودکان ترک تحصیل کرده، 10.1 میلیون نفر به عنوان کارگر ساده مشغول به کار می باشند.
شمار کودکان کار، طی دو دهه‌ی گذشته به تدریج رو به کاهش بود، اما طبق گفته سازمان بین‌المللی کار، شیوع کوئید19 باعث شد تا این روند معکوس شود. پیش‌بینی می‌شود امسال 60 میلیون نفر به فقر دچار شوند و این امر خانواده ها را ناچار می‌کند که فرزندان خود را به سر کار بفرستند. گزارش مشترک سازمان بین المللی کار و صندوق کودکان سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که افزایش 1 درصدی فقر منجر به افزایش حداقل 0.7 درصدی کودکان کار شود.
اندونزی، به عنوان چهارمین کشور پرجمعیت جهان نیز تعداد زیادی کودک کار دارد که ترک تحصیل کرده اند. طبق برآوردهای سازمان بین‌المللی کار، در شرایط فعلی، حدود 11 میلیون نفر در اندونزی به ویژه در مناطق شرقی کشور مانند جزایر سولاوسی، سوندای شرقی و پاپوآ که کمتر توسعه یافته هستند، به عنوان کودک کار در معرض آسیب قرار دارند.
«رامیا سوباهمانیان» رئیس مرکز تحقیقات و حمایت از کودکان در یونیسف، می گوید: حتی قبل از همه‌گیری، تعداد کودکان ترک تحصیل کرده در میان کودکان کار زیاد بود؛ اما بدلیل افزایش آمار فوت والدین در اثر ابتلا به کرونا و در پی آن افزایش تعداد کودکان بی سرپرست، تعداد کودکان کارِ بازمانده از تحصیل افزایش یافته است.
قانون اساسی هند آموزش رایگان و اجباری را برای کلیه کودکان در گروه سنی شش تا 14 سال به عنوان یک حق اساسی منظور کرده است؛ همین قانون، کار کردن کودکان زیر 14 سال را در هر شغل و حرفه‌ای به جز مشاغل هنری و خانوادگی ممنوع می کند. مقامات محلی درصددند تا با تصویب قانون دیگری مانع استخدام نوجوانان بین 14 تا 18 سال در مشاغل خطرناک و سخت شوند.
کار کردن کودکان با بسیاری از مسائل اقتصادی و اجتماعی پیوند خورده است و لذا برطرف ساختن این معضل، اقدامات و زیرساخت‌های اساسی می‌طلبد؛ البته اقداماتی نیز در این راستا انجام شده است؛ به عنوان مثال، با تأسیس یک گروه حامی حقوق کودکان، به نام Bachpan Bachao Andolan، توسط برنده جایزه نوبل «کایلاش ساتیارتی» 591 کودک کار در مناطق مختلف هند، از بیگاری نجات یافتند. اما سازمان‌های غیردولتی به این واقعیت اذعان دارند که هنوز اقدامات جدی و اثربخشی در زمینه‌ی حل معضل کودکان کار صورت نپذیرفته است.
هنگامی که قرنطینه به اتمام برسد و فعالیت های تولیدی به شکل عادی از سر گرفته شود، صاحبان کارخانه ها به دنبال این خواهند بود که با استفاده از نیروی کار ارزان، خسارات مالی این مدت خود را جبران کنند. همچنین به علت شیوع فقر، کودکانی که تاکنون تجربه کار سنگین نداشته‌اند، میبایست برای حمایت از خانواده‌هاشان مشغول به کار شوند و به مرور بیگاری کشیدن کارخانه ها از کودکان عادی خواهد شد.
مادر مونکاپالی از این که فرزندانش مجبور به کار هستند ناراضی است، اما به دلیل فقر نمی‌تواند به گزینه‌ی دیگری فکر کند، زیرا با وجودی که هر چهار نفر عضو خانواده مشغول به کارند، هنوز هم درآمد آنان کفاف مخارج اولیه شان را نمی‌دهد.
مترجم: ط. مکارمی
نظر شما