twitter share facebook share ۱۳۹۸ مهر ۰۶ 1548
امنیت در رأس خواسته های رأی دهندگان افغانستان

افغانستان در آستانه چهارمین انتخابات ریاست جمهوری خود قرار دارد. برگزاری این دوره از انتخابات بعد از آنکه گفتگوهای صلح بین طالبان و امریکا در دوحه قطر، بی نتیجه پایان یافت، در هاله ای از ابهام قرار گرفته بود.

درست 20 روز قبل از انتخابات، پس از یک بمب گذاری که منجر به کشته شدن 14 غیر نظامی افغان و یک سرباز آمریکایی شد و طالبان مسئولیت ان را بر عهده گرفت، دونالد ترامپ در توئیتی قطع مذاکرات بین دو طرف را اعلام کرد.

حالا درحالیکه کاندیداها از استانی به استان دیگر می روند و تبلیغ کمپین های انتخاباتی همه جا دیده می شود، صحبت از شرکت یا عدم شرکت در انتخابات، نقل محافل شهروندان است. قرار است رأی دهندگان افغان، از بین 16 کاندیدای موجود از جمله رئیس جمهوری کنونی افغانستان «اشرف غنی»، یک نفر را برای تصدی پست پنج ساله ریاست جمهوری انتخاب کنند.

اشرف غنی درحالی برای دور دوم ریاست جمهوری خود آماده می شود که حملات طالبان و داعش باعث مرگ نیروهای نظامی و غیر نظامی بسیاری شده است. البته در زمینه اقتصاد، واحد پول این کشور پس از یک دوره سقوط شدید در برابر دلار، تازگی به ثبات رسیده است.

چالش های اقتصادی و امنیتی در رأس دغدغه های رأی دهندگانی همچون فاروق سعید زاده است. وی که 24 سال دارد و به عنوان صراف مشغول به کار است، از انفجارهای پی در پی و اجساد بسیاری که تاکنون در کابل دیده، می گوید. «دزدی و آدم ربایی رو به افزایش است؛ از این رو حتی در آن دست از خیابان های پایتخت که مراکز تجاری شلوغ و پرفت و آمد در آن واقع است، احساس امنیت نمی کنید. در افغانستان از وقتی بیدار می شوید تا وقتی می خوابید در خطر هستید».

از شروع کمپین های انتخاباتی در ماه جولای، پایتخت افغانستان هر هفته هدف حمله قرار گرفته است. سعید زاده از این می گوید که در دوره طالبان هم کار صرافی می کرده، اما امنیت آن دوران به حدی بوده است که می توانسته یک دسته اسکناس را بدون ترس در خیابان رها کند.

اقتصاد یکی از موضوعات اصلی کمپین سال 2014 اشرف غنی بود، اما شهروندان کابل به نرخ فعلی بیکاری که حدود 35% است اشاره می کنند و می گویند این نشانه ای است بر اینکه هنوز کارهای زیادی در این خصوص باید انجام شود.

برای محمد مصطفی ژنرال بازنشسته نیروی هوایی، بیکاری یک مسئله اساسی است. او که 52 سال دارد و از راه فروش زیورآلات امرار معاش می کند، می گوید که روزانه فقط 300 تا 400 افغانی معادل 3.83 تا5.11 دلار درامد دارد و به دلایل مشکلات بوروکراتیک نتوانسته از مزایای بازنشستگی بهره مند شود.

وی که در دوره محمد نجیب الله آخرین رییس جمهور کمونیست افغانستان سالها به عنوان نیروی نظامی خدمت می کرد، از اینکه احترامی را که باید دریافت نکرده شاکی است «درحالیکه من در خیابان ها کار می کنم، این به اصطلاح ژنرال ها از خارج می آیند و ماشین های زرهی و دلار می گیرند».

علی رغم مشکلاتی که وی در زندگی با آن روبرو است – از جمله دو ساعت پیاده روی از خانه اش در شرق کابل به مرکز شهر- و افزایش شمار تلفات حملات اخیر طالبان در کابل، مصطفی مصمم است که در انتخابات شرکت کند و رأی دهد. طالبان که مردم را از حضور در حوزه های رأی گیری بر حذر داشته اند، از سال 2001 که مورد حمله نیروهای امریکایی قرار گرفتند، شورش مسلحانه و خونینی را در کشور به راه انداخته اند.

طبق بیانیه ای که طالبان پنجشنبه گذشته صادر کرد «مجاهدین امارت اسلامی با کمک خدا و حمایت مردم می خواهند با حمله به پرسنل امنیتی که کار محافظت از روند رأی گیری را بر عهده دارند و نیز هدف قرار دادن دفاتر نامزدها و مراکز رأی گیری، مانع از پروسه ای شوند که توسط مهاجمان آمریکایی و بردگان گوش به فرمان و چاپلوسشان در این کشور به راه افتاده است. ما از هموطنانمان می خواهیم که در روز انتخابات از منازل خود خارج شوند تا انشاالله به کسی آسیب وارد نشود».

«سرتاج» که فروشنده نارگیل در محله شهرنو کابل است می گوید که به خانه خود در «خوست» که 230 کیلومتر دورتر از کابل است خواهد رفت تا به رغم خطرات امنیتی، رأی دهد. وی با اشاره به ناامنی شدید حاکم بر ولایت خود که هم از طرف طالبان و هم از جانب نیروهای تحت حمایت امریکا وجود دارد، می گوید «مشکلاتی که ما در خوست داریم در کابل نیست». منظور وی از نیروی تحت حمایت امریکا یک گروه شبه نظامی محلی است که از طرف سیا حمایت می شود و متهم به سوء استفاده از قدرت است.

«نبی الله» نماینده 26 ساله مجلس از ننگرهار هم معتقد است که مسئله امنیت و کشتار غیر نظامیان توسط نیروهای افغان و آمریکا مهمترین مسئله برای رأی دهندگان در استان شرقی افغانستان است. به گفته وی در جلال آّباد مرکز استان ننگرهار، دهها هزار نفر پای صندوق های رأی می روند که این امر نتیجه مستقیم امنیت نسبی و سطح سواد و تحصیلات مردم شهر است؛ اما او مطمئن نیست که در 22 ولسوالی دیگر استان نیز مردم به همین اندازه مشتاق رأی دادن باشند.

اگر به ان ولسوالی ها بروید مردم از شما می پرسند که چرا باید زندگی خود را به خطر بیندازند و به کسی رأی دهند که احتمالا هیچگاه او را نخواهند دید؟ شما باید برای آنها جوابی داشته باشید. وی به نارضایتی مردم از یگان 02 (شعبه ای از سازمان اطلاعات افغانستان) اشاره می کند؛ اوایل ماه گذشته، این یگان که با بودجه سیا اداره می شود به قتل چهار برادر در جلال آباد متهم شده بود.

به گفته نبی الله اقداماتی از این دست، از جمله حمله پهپادی اخیر آمریکا که منجر به قتل دهها غیر نظامی در ولسوالی خوگیانی شد این احساس را در مردم ننگرهار ایجاد کرده است که حتی اگر هدف طالبان و داعش قرار نگیرند توسط نیروهای دولتی کشته خواهند شد. البته اشرف غنی در آستانه انتخابات به موضوع تلفات غیر نظامیان به دست نیروهای افغان و امریکایی حساسیت بیشتری نشان داده و در یکی از کمپین های انتخاباتی خود در جلال آباد به موضوع یگان 02 پرداخته است. وی در این کمپین عنوان کرد که نه برای تبلیغات انتخاباتی که برای همدردی در قضیه مرگ چهار برادر به این شهر آمده است.

نبی الله ادامه می دهد «حداقل چیزی که مردم می خواهند احساس امنیت از جانب نیروهای دولتی است» وی همچنان امیدوار است که علی رغم این مشکلات، جوانان در انتخابات مشارکت گسترده ای داشته باشند «جوانان افغانستان نگرانی های واقعی دارند؛ آنها به پای صندوق های رأی خواهند رفت چراکه تنها آنان هستند که می توانند در کشور تغییر ایجاد کنند»

https://www.aljazeera.com/news/2019/09/afghan-presidential-election-security-tops-voters-mind-190925121030409.html

 

جوانان مورد علاقه اردوغان، مذهبی اما فاقد تحصیلات عالی

هفته هاست که موضوع کاستی های نظام آموزشی بحث روز مردم ترکیه است. این بحث ها با انتشار یک گزارش توسط وزیر اموزش آغاز شد؛ گزارشی که نشان می داد عملکرد دانش اموزان ترکیه بسیار ضعیف است.

بسیاری از اعضای گروههای اپوزیسیون ترکیه و متخصصان امر اموزش، مدارس امام خطیب را مقصر وضعیت موجود می دانند. این مدارس بر موضوعات دینی متمرکز هستند و اموزش قران و سنت پیامبر اکرم(ص) در اولویت برنامه های اموزشی ان قرار دارد.

این مدارس در بدو امر برای پرورش امامان جماعت ساخته شده بود، اما با اصلاحاتی که حزب «اک پارتی» اعمال کرد، در سالهای اخیر دایره فعالیت این مدارس گسترش پیدا کرده، شمار آن روز به روز بیشتر شده و هم طراز با دیگر مدارس ترکیه، رسمیت یافته است.

طبق گزارش وزیر آموزش، در پنج سال گذشته تعداد دبیرستان های ترکیه از 1099 به 3286 افزایش یافته است. از این میان شمار دبیرستان های امام خطیب از 537 مدرسه به 1605 مدرسه رسیده است، به گونه ای که اکنون بیش از 620 هزار دانش آموز دبیرستانی در ترکیه، در مدارس امام خطیب تحصیل می کنند.

تشکیل این مدارس چنان ساده است که برخی از مدارس عادی، بدون کسب رضایت از والدین ودانش اموزان، یک شبه به مدارس دینی تغییر شکل پیدا می کنند. «پریهان ازگون» یکی از مادرانی است که در مقابل تغیر ناگهانی ساختار مدرسه، صدای خود را به اعتراض بلند کرد. وی به ویژه از این خشمگین است که می بیند مدرسه نسبت به دانش اموزان غیر مذهبی تبعیض روا می دارد. به گفته او درحالیکه نیمی از مرکز اموزشی به شکل مدرسه معمولی باقی مانده و نیمی دیگر تبدیل به مدرسه مذهبی شده، در بخش مذهبی کلاس ها تمیزتر است و شهریه کمتری دریافت می شود.

منتقدان، عملکرد ضعیف دانش اموزان ترکیه را با بسیاری از مدارس تازه تاسیس امام خطیب مرتبط می دانند. ضعف عملکرد دانش اموزان این مدارس، به ویژه هنگام برگزاری آزمون ورود به دانشگاه نمایان می شود. داده های وزارت اموزش گویای آن است که تنها 38 درصد دانش آموزان مدارس امام خطیب موفق شدند در آموزن ورودی سال 2018 قبول شوند که این رقم در مقایسه با سایر مدارس بسیار پایین است.

دولت ترکیه هم وجود کاستی در این مدارس را تایید می کند. انگونه که «اوزگه کرلو» می گوید به همین دلیل بود که وزیر آموزش سال 2016 پروژه ای را با عنوان علوم طبیعی و اجتماعی راه اندازه کرد. هدف این پروژه بالا بردن شانس موفقیت دانش اموزان مدارس امام خطیب در امتحان کنکور از طریق آشنایی بیشتر انان با علوم اجتماعی و طبیعی بود. خانم کرلو اما نسبت به نتیجه بخش بودن این اقدامات و موفقیت دانش آموزش مدارس دینی در کنکور تردید دارد زیرا به گفته وی دانش اموزان دبیرستان های علوم طبیعی همچنان رتبه های برتر را از آن خود می کنند.

اما «علی آیدین» مدیر انجمن اموزش رایگان، از اینکه بحث ها و انتقادات پیرامون ضعف نظام اموزشی، بر روی مدارس امام خیب متمرکز شده، ناراحت است و معتقد است «به جای گفتگو پیرامون کاستی های مدارس امام خطیب، باید به بررسی مشکلات ساختاری کل نظام آموزشی ترکیه پردازیم».

اردوغان رییس جمهور ترکیه خود در دهه 1960 در مدرسه امام خطیب استانبول تخصیل می کرد. در ان زمان مدارسی مثل مدرسه او کم بود؛ اما وقتی اردوغان به قدرت رسید، مدارس مذهبی را به یکی از پایه های اصلی نظام اموزشی تبدیل کرد.

در گذشته، او گاهی به این امر اشاره می کرد که دوست دارد شاهد رشد و پرورش نسلی مذهبی در کشور باشد؛ حال با دخالت در نظام اموزشی، سعی دارد که نسل جوان را به ارزش های محافظه کارانه اسلامی علاقه مند و پایبند کند.

https://en.qantara.de/content/schools-in-turkey-erdogans-youth-religious-but-not-educated

مترجم: فاطمه رادمهر

نظر شما