چرا احزاب نزدیک به ایران در انتخابات شکست خوردند

حامیان احزاب سیاسی مرتبط با شبه نظامیان که در انتخابات اخیر شکست خوردند، از هفت روز پیش در نزدیکی منطقه سبز که اکثر ساختمان های دولتی و سفارتخانه های خارجی در آن قرار دارند، تجمع اعتراضی برگزار کرده اند.

پس از اعلام نتایج انتخابات، بسیاری از حامیان شبه نظامیان که از شکست رهبران خود ناراضی بودند، به خیابان ها آمدند و ادعای تقلب در انتخابات را مطرح کردند.

این گروهها طرف هایی همچون امارات متحده، هیأت اعزامی سازمان ملل، کمیسیون عالی مستقل انتخابات و مصطفی کاظمی نخست وزیر را بدلیل «نقش مشکوکی که در سازماندهی انتخابات ایفا کردند» مقصر شکست خود دانستند.

اتحادیه اروپا در بیانیه به این اعتراضات واکنش نشان داد و گفت: «تظاهرات خشونت آمیز جایی در دموکراسی ندارد. ارزیابی هیأت نظارت بر انتخابات که از سوی اتحادیه اروپا تعیین شده بود نشان می دهد که انتخابات عراق مسالمت آمیز، منظم و سازمان یافته بود و رأی دهندگان توانستند آزادانه اراده خود را بیان کنند».

کمیسیون انتخابات نیز از کاندیداها و مردم خواستند تا از طریق مراحل قانونی شکایت خود را مطرح کرده و درخواست تجدیدنظر نمایند. این کمیسیون تاکنون 1436 درخواست تجدیدنظر از احزاب سیاسی مختلف و افراد مستقل دریافت کرده که از این تعداد به 816 درخواست رسیدگی شده است. از بین درخواست های رسیدگی شده، 790 مورد مردود و 26 مورد پذیرفته شده است. بر اساس این 26 مورد پذیرفته شده، بازشماری دستی حدود 300 صندوق رأی در استان های مختلف سراسر کشور آغاز شده است. با وجودی که 5% آرا به شکل دستی بازشماری شده و صحت نتایج مورد تأیید قرار گرفته است، شبه نظامیان عراقی همچنان برخلاف قانون، خواهان بازشماری دستی همه آرا هستند.

به این ترتیب همین شبه نظامیان که معترضان تشرین را به بی نظمی و خرابکاری متهم می کردند، حالا خود دست به خرابکاری و بی نظمی می زنند.

گرچه شبه نظامیان، دیگران را مقصر آراء کم خود می دانند؛ اما وقتی به نتایج دقت می کنیم می بینیم سوء مدیریت آنها بزرگترین عامل شکست شان بوده است.

درحالی که ائتلاف صدر خود را با قانون جدید انتخابات تطبیق داده و با کسب 73 کرسی، بیشترین بهره را از آن برد؛ ائتلاف فتح در رویکرد انتخاباتی خود هیچ تغییری ایجاد نکرد.

به عنوان مثال فتح 20000 رأی بیشتر از صدری ها بدست آورد اما تنها یک چهارم کرسی های صدر را از آن خود کرد. آنچه اوضاع را برای یگان های حشد شعبی بدتر کرد این بود که آنان علاوه بر ائتلاف فتح، فهرست های انتخاباتی دیگری نیز داشتند که از جمله آنها جنبش حقوق وابسته به کتائب حزب الله و عقد الوطنی وابسته به فالح فیاض بود.

ائتلاف صدر 650000 رأی بدست آورد و آراء ائتلاف فتح 670000 بود، اما ائتلاف فتح نامزدهای زیادی را در یک منطقه معرفی کرده بود و صدری ها تنها یک نامزد در هر ناحیه داشتند؛ همین امر موجب شد که با تقسیم آرا، کرسی های زیادی را به صدر واگذار کند. فتح این اشتباه را در چندین حوزه انتخاباتی داشت و باعث شد که آرای نامزد ائتلاف صدر بیش از هر نامزد دیگری شود.

به عنوان مثال در ناحیه پنج بصره چهار کرسی وجود دارد. کاندیدای صدر 5879 رأی بدست آورد و از نامزد ائتلاف فتح با 4982 رأی و نامزد جنبش حقوق –که وابسته به ائتلاف فتح بود- با 4438 رأی پیش افتاد. اگر ائتلاف فتح و وابستگانش تنها یک نامزد داشتند، مجموع آرای آنها از صدری ها بیشتر می شد و کرسی های بصره را از آن خود می کردند.

در مثالی دیگر در ناحیه چهار بغداد مجموع آراء ائتلاف فتح، جنبش حقوق و عقدالوطنی به 10694 رسید و نامزد صدر تنها 6342 رأی داشت. اگر ائتلاف فتح و وابستگانش تنها یک نامزد داشتند می توانستند در این ناحیه پیروز شوند.

همین الگو را می توان در ناحیه دوم ذی قار مشاهده کرد. در این ناحیه نامزد صدر 6996 رأی و نامزد ائتلاف دولت قانون 8297 رأی بدست آوردند؛ هر کدام یک نامزد داشتند و یک کرسی از آن خود کردند. اما ائتلاف فتح و وابستگانش نتوانستند هیچ کرسی ای بدست آورند و این درحالی است که مجموع آرای انها بیش از 10000 بود.

ائتلاف فتح و احزاب وابسته به ان با قراردادن دو نامزد برای یک کرسی، رأی دهندگان خود را تقسیم کردند؛ حال انکه اگر فقط یک نامزد در هر منطقه داشتند تقریبا دوبرابر بیشتر از صدری ها رأی می آوردند.

سایر نیروهای سیاسی مانند ائتلاف نیروهای دولت ملی به رهبری عمار حکیم نیز مرتکب اشتباهی مشابه شدند. مثلا در منطقه یک نجف که پنج کرسی داشت نامزد ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری مالکی با کسب 8330 رأی توانست یک کرسی بدست آورد اما ائتلاف نیروهای دولت ملی در همین ناحیه چهار نامزد داشت که در مجموع 11872 رأی بدست آوردند اما نتوانستند هیچ کرسی ای را از ان خود کنند زیرا آراء بین چهار نامزد تقسیم شده بود حال آنکه اگر فقط یک نامزد معرفی می کردند شانس بیشتری برای کسب کرسی داشتند.

منبع: المانیتور

مترجم: فاطمه رادمهر