در شرایطی که آمار مبتلایان به ویروس کرونا از سیصدهزار نفر گذشته و مردم سراسر جهان را مضطرب ساخته است و بیشتر کشورهای جهان با اقداماتی نظیر تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها و بیشتر اماکن عمومی، لغو رویدادها و سفرهای غیر ضروری و لغو پروازها به حالت نیمه تعطیل درآمده اند و با کاربست اقدامات احتیاطی بهداشتی، از جمله توصیه به شستشوی مداوم دست‌ها و ضدعفونی اماکن و توصیه به ماندن افراد در خانه‌ها، به هر نحو سعی در کاهش ابتلا به این بیماری می کنند، اما ترس ابتلا به کرونا، در جان برخی از مردم آنچنان رخنه کرده است که افراد ممکن است هر بار که شخصی در کنارشان به خاطر افتادن لقمه در گلویش هم سرفه کند، مضطرب شوند.
اگرچه کرونا موضوعی است که باید آن را جدی گرفت و متأسفانه هنوز هم بسیاری از مردم آن را به اندازه‌ی کافی جدی نگرفته‌اند، اما افراد به دلیل عدم آگاهی کافی در رابطه با این ویروس خطرناک، در مقابله با آن دچار افراط و تفریط می‌شوند. از آن جا که یکی از علل این افراط و تفریط به دلیل شباهت‌ها و تفاوت‌های علائم فرد مبتلا به کرونا با فرد مبتلا به آنفولانزا و سرماخوردگی است، بر آن شدیم تا به بررسی این شباهت‌ها و تفاوت‌ها بپردازیم. به همین مناسبت خبرگزاری CNN با دکتر جرج پولند، استاد پزشکی و بیماریهای عفونی و مدیر گروه تحقیقات واکسن کلینیک مایو، مصاحبه‌ای انجام داده است که در ادامه می خوانید:
تفاوت بین علائم آلرژی معمولی، سرماخوردگی و آنفولانزا چیست؟
اگر چشم های شما خارش داشته یا دچار آبریزش بینی هستید، احتمالاً آلرژی دارید یا دچار سرماخوردگی شده‌اید. آلرژی فصلی، بینی و چشم‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فرد دچار آلرژی فصلی، غالباً آبریزش بینی دارد، بیشتر علائم بیماری وی به صورت موضعی، در ناحیه سر قرار دارند، البته گاهی هم ممکن است دچار حساسیت های پوستی شود. در حالی که علائم در کرونا و آنفولانزا، سیستمی‌تر هستند؛ یعنی تمام بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. آنفولانزا و کرونا روی دستگاه تنفسی تحتانی و سیستم های دیگر بدن تأثیر دارند. فرد دچار کرونا و آنفولانزا احتمالاً آبریزش بینی نخواهد داشت، اما ممکن است گلودرد، سرفه، تب یا تنگی نفس داشته باشد. بنابراین، این بیماری‌ها، به لحاظ تشخیص بالینی کاملاً متفاوت هستند.
اگر احساس بیماری می‌کنید، بایسته است دمای بدن خود را اندازه بگیرید؛ چرا که بسیار بعید است که آلرژی منجر به تب شود. از سوی دیگر، آلرژی معمولاً باعث تنگی نفس نمی‌شود، مگر اینکه شخص شرایطی مانند آسم داشته باشد. علائم تنگی‌نفسِ آلرژیک در فرد مبتلا به آسم، همه‌ساله در این فصل رخ می نماید و معمولاً خفیف است. از سوی دیگر، در آسم و حساسیت‌های فصلی تنفسی، مصرف داروهایی که پزشک غالباً تجویز می‌کرده و سایر اقدامات احتیاطی بهداشتی، موجب بهبود بیمار می‌گردد.
اگر مبتلا به کرونا ویروس حاد یا آنفولانزا شده باشید، احساس خستگی شدید می‌کنید و از شدت بدن درد نمی‌توانید از رختخواب خارج شوید. البته اثر این ویروس بر افراد مختلف، متفاوت است. توجه به این نکته ضروری است که آلرژی نیز ممکن است باعث احساس خستگی در شما شود، اما باعث ایجاد درد شدید عضلات یا مفاصل نمی‌شود.
علائم آنفلوانزا و سرماخوردگی خفیف معمولاً خودبه خود برطرف می‌شوند و در شرایط عادی بیماری، بیمار پس از چند روز استراحت و مراقبت، بهبود خواهد یافت؛ مگر اینکه سالمند باشد و یا شرایط بهداشتی دیگر را رعایت نکرده باشد که در این صورت حتی بیماریهای خفیف ممکن است برای درمان، مدت بیشتری طول بکشند.
اما علائم آنفلوانزای حاد و کرونا با گذشت زمان بدتر می‌شوند و فرد بیمار حتماً باید تحت مراقبت‌های پزشکی قرار بگیرد. در این شرایط، تنگی نفس باعث ظن کرونا می شود. البته، همچنان این علائم ممکن است در افراد مبتلا به آنفولانزای حاد که دچار ذات‌الریه شده‌اند نیز رخ دهد؛ ولی به هر حال در این مرحله مراجعه به فوریت‌های پزشکی لازم است.
اگرچه مراحل اولیه سرماخوردگی، آنفولانزا و کرونا بسیار مشابه است و در برخی از موارد، کرونا و آنفولانزا می‌توانند آنقدر خفیف باشند که اصلاً هیچ‌گونه علائمی از خود بروز ندهند، اما اگر این علائم در فرد پابرجا بود، به ویژه اگر در گروه در معرض خطر، همچون افراد مسن، افراد مبتلا به آسم یا سایر بیماری های ریوی، مبتلایان به بیماری قلبی یا دیابت و همچنین زنان باردار بروز یافت، می‌بایست به پزشک مراجعه شود.
بررسی‌ها نشان داده است که افراد مبتلا به کرونای حاد، معمولاً دچار بیماریهای زمینه‌ای بوده‌اند. اگر فردی که گمان می‌کند مبتلا به کرونا شده است به پزشک مراجعه کند، پزشک موظف است سوالات زیر را از وی بپرسد:
- آیا اخیراً سفر کرده‌اید و اگر چنین است، کجا؟
- آیا کسی از اعضای خانواده، همکاران و یا همکلاسی‌های مدرسه‌تان، اخیراً سفرکرده‌اند؟ آنها کجا رفته‌اند؟
- آیا کسی در خانواده شما در مناطقی که بیشترین شیوع را داشته است، رفت و آمد کرده است؟
- آیا از وسایل نقلیه عمومی استفاده کرده‌اید؟
- آیا در نزدیکی منطقه‌ای زندگی می‌کنید که شیوع کرونا در آن شدید بوده است؟
محققین با بررسی پاسخ مردم به چنین پرسشنامه‌هایی و کنار هم چیدن خرده اطلاعات می‌توانند به علل احتمالی شیوع کرونا و علائم این بیماری پی ببرند. بدین ترتیب، اگر کسی که مرکز کانزاس را در این مدت ترک نکرده، تصور کند که دچار کرونا شده است، از آنجا که کرونا در آن منطقه شایع نبوده است، می‌توان برایش یک تب‌بر تجویز کرده و به او توصیه کنیم که فراوان مایعات نوشیده و استراحت کند. ممکن است صدایش گرفته باشد، در این صورت و در صورت در دسترس بودن آزمایش، می‌توان به وی توصیه کرد که اگر نگران است، با پزشک خود تماس بگیرد و علائم خود را شرح دهد و به تجویز وی عمل کند.
اگر اندکی منطقی به موضوع بنگریم، در خواهیم یافت که نمی‌توان تست کرونا را از همه‌ی مردم گرفت و حتی یک نفر را نمی‌توان به طور مکرر مورد آزمایش قرار داد. اما اگر ظن فرد براساس علائم بیماری به ابتلا به کرونا زیاد شد، در قدم بعدی می‌بایست تست کرونا بدهد. اما اگر تست کرونای فرد منفی بود، به صرف این که وی در حال حاضر مبتلا به کرونا نیست، نباید توصیه‌ها را نادیده بگیرد و از جدی بودن خطر ابتلا به این بیماری غافل شود.
خطر آنفولانزا هم بسیار جدی است. در چند ماه گذشته، 30 میلیون آمریکایی به ویروس آنفولانزا آلوده شده‌اند. بیماری در حدود 300 تا 500 هزار نفر از آنها آنقدر شدید بوده است که مجبور شدند در بیمارستان بستری شوند و حدود 30 هزار نفر از آنها فوت کردند. در مقابل، کرونا تقریباً در همین زمان حدود 3،300 نفر را کشته است. ما از لحاظ فرهنگی آنقدر بی توجه به آنفولانزا هستیم که با وجود این تعداد آن را جدی نمی گیریم. میزان مرگ و میر نسبتاً بالای ناشی از کرونا به دلیل شیوه‌ی انتقال آن است؛ در واقع، در کرونا احتمال انتقال آلودگی از یک فرد به دیگری بیشتر است، وگرنه آمار میزان مرگ و میر ناشی از آنفولانزا و شیوع آن بیشتر بوده و به مراتب، مشکلات بیشتری را برای افراد عادی ایجاد می‌کند.
در حال حاضر، خطر ابتلا به کرونا در جوامع مختلف، به حدی است که اگر در جامعه‌ای با 30 میلیون نفر آلوده هستید، می‌توانید 10 میلیون مورد دیگر را نیز آلوده کنید. لذا، رعایت اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از شیوع کرونا از اهمیت زیادی برخوردار است. این وظیفه شماست که برای حفظ سلامت خود هوشیار باشید؛ سابقه پزشکی خود را در نظر بگیرید؛ علائم بیماری را رصد کنید و نسبت به آنچه می تواند شما را در معرض خطر قرار دهد هشیار باشید.
مترجم: ط. مکارمی
نظر شما