کدامیک تهدید بزرگتری برای آلمان است؟ راست گرایان افراطی یا افراط گرایان اسلامی

اسناد به دست آمده نشان می‌دهد که این عده برای انجام عملیات تروریستی و قتل برنامه‌ریزی کرده بودند. آنها حتی برنامه‌ریزی کرده بودند که چگونه اجساد قربانیان را نابود کنند و برای این منظور قرار بوده ۲۰۰ کیسه حمل جسد تهیه کنند.

سرویس‌های امنیتی آلمان گفتند که این افراد توانسته‌اند از طریق کامپیوترهای اداره پلیس، یک فهرست مرگ متشکل از آدرس‌های دقیق ۲۰۰ سیاستمدار احزاب سوسیال دموکرات، اتحاد دموکرات مسیحی، حزب سبزها و چپ آلمان را برای قتل تهیه کنند.

این گروه افراطی هم‌چنین فهرستی متشکل از ۲۵ هزار حامی و کمک‌کننده به پناهجویان در ایالت‌های مکلنبورگ-فورپومان و براندنبورگ نیز جمع‌آوری کرده بودند.

به دنبال انتشار این خبر، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به بررسی فعالیت گروههای راست افراطی و نئونازی در آلمان پرداخته و از بی توجهی مقامات و سازمان های اطلاعاتی و امنیتی آن کشور نسبت به فعالیت این گروهها سخن می گوید. ترجمه این گزارش را در ادامه می خوانید:

تهدید به مرگ از سال 2015 شروع شد؛ وقتی «والتر لوبکه» از سیاست مهاجرپذیری و درهای باز انگلا مرکل صدراعظم آلمان حمایت کرد. وی که از سیاستمداران حزب محافظه کار بود به شهرهای کوچک منطقه خود می رفت و برای مردم توضیح می داد که استقبال از پناهندگان، در راستای حفظ و برپایی ارزش های آلمان و مسیحیت است.

پس از آن بود که ایمیل هایی سرشار از نفرت به سوی او سرازیر شد؛ نام وی در یکی از سایت های مربوط به نئو نازی ها و در لیست افرادی قرار گرفت که باید از طرف افراد حزب به او حمله می شد؛ آدرس منزل وی نیز در وبلاگ یکی از جریان های راست افراطی منتشر شد؛ یک ویدئو از او همراه با ایموجی های اسلحه و چوبه دار و دستور قتلش، صدها هزار بار به اشتراک گذاشته شد و در نهایت نیز یکی این خواسته را عملی کرد.

در تاریخ دوم ژون، آقای لوبکه در حیاط جلوی خانه خود به ضرب گلوله کشته شد؛ حادثه ای که از زمان پایان یافتن حکومت نازی ها، نخستین ترور سیاسی گروههای راست افراطی در آلمان محسوب می شود.

مظنون که ماه گذشته به جرم خود اعتراف کرد یکی از نئونازی های شناخته شده برای پلیس بوده و گذشته خشونت باری داشته است. این امر انتقادهایی را از دستگاه امنیتی آلمان بدنبال داشت، چراکه دستگاه های امنیتی آلمان در نادیده گرفتن اعمال و تندوری های گروههای دست راستی و جدی نگرفتن تهدید آنها سابقه طولانی دارد.

امروزه خشونت سیاسی و سخنان سرشار از نفرت، در تمام اروپا موج می زند و سیاستمداران با تهدید روبرو هستند.

در بریتانیا «جو کاکس» نماینده پارلمان، یک هفته قبل از برگزاری رفراندوم برگزیت در سال 2016 توسط یکی از افراد نزدیک به راست افراطی مورد حمله قرار گرفت و جان خود را از دست داد.

در لهستان شهردار لیبرال گدانسک «پاول اداموویچ» در ماه ژانویه بعد از آنکه در تلویزیون کمپینی علیه وی به راه افتاد کشته شد.

در آلمان نیز خشونت راست افراطی رو به فزونی گرفته است؛ این خشونت که به طرق گوناگون جلوه گر می شود، موجب وحشت کشوری شده است که به خاطر روبرو شدن صادقانه خویش با گذشته جنایت بار و خونینش به خود می بالد. در اینترنت و شبکه های اجتماعی افزایش به کار گیری الفاظ آزاردهنده و سرشار از نفرت امری عادی شده و سیاستمداران به طور فزاینده ای زیر تهدید هستند، به گونه ای که برای برخی از آنها درخواست تیم حفاظت شده است.

وزیر خارجه آلمان «هایکو ماس» اخیرا در تلویزیون و در مقابل خواست آلمان ها که علیه افراط گرایی گروههای دست راستی درخواست تظاهرات هفتگی کرده بودند، گفته بود: قتل والتر لوبکه همانطور که بسیاری از مردم را تکان داد من را نیز شوکه کرد. از خود می پرسم در کشور ما چه اتفاقی دارد می افتد؟ وقتی به حجم نفرت و خشونتی که در اینترنت منتشر می شود نگاه می کنم، خشونتی که بسیاری از آنها سیاستمداران محلی، بوروکرات ها، باشگاههای ورزشی و فرهنگی را هدف گرفته است، فکر می کنم که ما باید در مقابل این اعمال بایستیم و ندای مخالفت سر دهیم.

سازمان اطلاعات و امنیت داخلی آلمان در پی جنگ جهانی دوم با هدف کنترل نیروهای ضد دموکرات و گروههایی همچون حزب نازی تشکیل شد؛ اما از سال 2015 و با ورود بیش از یک میلیون مهاجر که بیشتر انها از کشورهای مسلمان بودند، این سازمان تمرکز خود را روی تهدید تروریست های اسلام گرا قرار داد.

امروزه سازمان تخمین می زند که 24100 تندروی راست افراطی در آلمان هست که 12700 نفر از آنها به طور بالقوه زمینه خشونت ورزی را دارند و حکم دستگیری نزدیک به 500 نفر از شناخته شده ترینشان صادر شده است.

«هورست زیهوفر» وزیر داخله آلمان که کار نظارت بر سازمان اطلاعات را بر عهده دارد، این انتقاد را که ماموران چشم خود را به روی تهدید گروههای راست افراطی می بندند، رد می کند؛ اما تایید می کند که در پرونده لوبکه کارهای بیشتری باید انجام می شد.

پیشتر گفتیم که «استفان ارنست» مظنون 45 ساله ماجرا برای مقام های امنیتی شناخته شده بود؛ او با یکی از احزاب نئونازی در ارتباط و رفت و آمد بود و در سال 1992 یک مهاجر را با چاقو زده بود. وی پیشتر بدلیل تلاش برای بمب گذاری و نیز در اختیار داشتن پنج اسلحه از جمله یک سلاح خودکار و یک اسلحه 38 کالیبر -که در قتل لوبکه مورد استفاده قرار گرفت- مدتی را در زندان گذراند.

اما بعد از دوره زندان از آنجا که سازمان اطلاعات و امنیت روی فعالیت ستیزه جویان اسلام گرا تمرکز کرده بود، از توجه و مراقبت او غافل شد و پس از آن هم قانون محدودیت زمانی برای ذخیره اطلاعات شخصی شامل حال وی گردید.

«استفان کرامر» رییس سازمان اطلاعات و امنیت داخلی شرق ایالت تورینگن آلمان به این امر اذعان دارد که استفان باید تحت کنترل و نظارت سازمان باقی می ماند، اما احتمال حملات تروریستی توسط گروههای راست افراطی در داخل خاک آلمان برای مدت های طولانی در سطح مقامات فدرال نادیده گرفته شد.

آلمان بعد از بحران مهاجرت در سال 2015 درگیر خشم گروههای دست راستی شد. حزب دست راستی آلترناتیو برای آلمان با کسب آرای لازم برای حضور در پارلمان، باعث شگفتی سیاستمداران و سازمان ها و گروههای مختلف در آلمان شد؛ البته طی سال گذشته حمایت از حزب کمتر شده و احزاب سبز اخیرا در نظرسنجی ها پیشتاز شده اند.

به گفته تحلیلگران، گرچه حزب آلترناتیو مستقیما با خشونت های سیاسی در ارتباط نیست، اما حضور پر سرو صدای حزب به عادی سازی زبان خشونت کمک کرده است. این حزب قول داده است که خانم مرکل را تحت تعقیب قضایی قرار دهد؛ در ماه جاری نیز یکی از مقامات محلی حزب، حزب سبزها را دشمن جدید حزب آلترنانیو خوانده و گفته بود «از سر راه ما بروید کنار».

این رفتارهای خشمگین سیاسی برای برخی از سیاستمداران خطر آفرین است. سال 2017 شهردار شهر شمالی آلتنا «آندریاس هولشتاین» از یک حمله با چاقو جان سالم به در برد؛ سال 2015 مردی با چاقو به شهردار کولوگن «هنریت رکر» حمله کرد؛ این مرد که بیکار بود گفت که می خواسته اعتراض خود را به سیاست پناهنده پذیری کشور نشان دهد. خانم رکر در مصاحبه ای اذعان کرد که تهدید به مرگ پیش از سال 2015 خیلی کم بود ولی الان تهدیداتِ هر روزه، جزئی از واقعیت زندگی وی شده و یک تیم امنیتی خصوصی بیرون از دفتر وی استقرار یافته است. به گفته خانم رکر «کسانی که در خط مقدم دفاع از جامعه باز و آزاد ما هستند هدف قرار می گیرند»

به فاصله کوتاهی از قتل آقای لوبکه، خانم رکر ایمیل محرمانه ای دریافت کرد که در آن با درود بر هیلتر نوشته شده بود: مرحله پاکسازی با قتل والتر لوبکه شروع شده و در ادامه عده بیشتری را شامل خواهد شد که از جمله آنها تو هستی و زندگی ات سال 2020 به پایان خواهد رسید.

در دهه های اخیر گروههای راست افراطی مرتکب قتل هایی در آلمان شده اند که بر طبق تحقیقات دو روزنامه «تاگس شپیگل» و «دی زایت» از سال 1990 تا کنون تعداد این قتل ها به 169 نفر رسیده است. اما در میان قتل های سیاسی، آقای لوبکه نخستین سیاستمداری است که توسط گروههای راست افراطی در آلمان بعد از جنگ جهانی ترور شده است.

به گفته «تانیو شولتز» متخصص در زمینه راست گرایی افراطی، تهدیدات تازه علیه سیاستمداران یادآور دوران جمهوری وایمار است؛ دوره ای بین دو جنگ جهانی که در آن ترروریست های راست افراطی برای بی ثبات کردن دموکراسی نوپای آلمان شماری از سیاستمداران را کشتند و در نهایت هم موفق شدند که به خواست و هدف خویش برسند.

شولتز ادامه می دهد: بی ثبات سازی دولت همیشه یکی از اهداف استراتژیک نئونازی ها بوده است، اما مقامات آلمان هیچوقت این موضوع را جدی نگرفته اند و خشونت گروههای دسته راستی را بیش از آنکه عملی سازمان یافته بدانند، فعالیتی اتفاقی و بدون برنامه ریزی می شمارند که خارج از سازمان و توسط افراد خودسر به تنهایی انجام می شود. حقیقت آن است که بین اگاهی عمیق جامعه آلمان از گذشته نازی ها از یکسو و ضعف آگاهی آنها از تروریسم نئونازی ها در دهه های اخیر گسست و فاصله چشمگیری وجود دارد. از تروریسم نئونازی به ندرت در کتاب های درسی و گفتمان های عمومی در آلمان یاد می شود، این امر نشان می دهد که مقامات رسمی در دولت های مختلف این موضوع را ساده گرفته اند.

اما خانم رکر در خصوص این بی تفاوتی جمعی، تئوری خود را دارد. او می گوید «شاید سابقه و تاریخی که داشته ایم اندیشه و نگاهمان را محدود کرده است. آلمانی ها دوست دارند فکر کنند که مشکلِ سابقه و تاریخ سیاه خود را حل کرده اند و همین فکر منجر به ایجاد نگرشی خود فریبکارانه شده است».

اما برخی از مقامات، قتل لوبکه را پیام بیدار باشی می دانند که آنان را مجبور به بازبینی خشونت راست های افراطی در یک دهه اخیر می کند.

از سال 2000 تروریست های نئونازی 9 مهاجر را طی هفت سال کشتند، اما وجود خبرچین هایی در سازمان اطلاعات، به رهبران گروه کمک کرد که پنهان شوند و شبکه زیر زمینی خود را بسازند. این پرونده با عنوان رسوایی N.S.U (شبکه زیرزمینی ناسیونال سوسیالیست) شناخته می شود.

به گفته دبیرکل سابق شورای مرکزی یهودیان آلمان: «تغییر نگرش مقامات رسمی کاری است دشوار؛ وقتی ما به مقامات اطلاعاتی فدرال گزارش دادیم که تهدید راست های افراطی رو به افزایش است، متهم به اغراق گویی شدیم و پاسخی که به ما داده شد این بود که تروریسم راست افراطی وجود ندارد».

سال گذشته وقتی آشوب طلبان راست افراطی در شرق شهر کمنیتس به خیابان ها ریختند، «هانس ماسن» رییس سازمان اطلاعات و امنیت بر خلاف نظر مرکل خشونت ها را بی اهمیت و کوچک شمرد.

علاوه بر اینها نشانه های نگران کننده ای دال بر نفوذ راست های افراطی به نیروهای نظامی و پلیس آلمان وجود دارد. در هفته جاری، در فرانکفورت یک افسر پلیس به ظن فرستادن پیامهای تهدید آمیز به یکی از وکلای قربانیان حملات N.S.U دستگیر شد؛ در این پیامها وکیل را تهدید کرده بودند که دختر دو ساله اش را می کشند.

کوتاه سخن اینکه: به گفته «آرمین لاشت» سیاستمدار برجسته حزب محافظه کار، کشور از زمان تاسیس نظام جمهوری تاکنون، تا به این اندازه تحت فشار راست های افراطی نبوده است.

https://www.nytimes.com/2019/07/07/world/europe/germany-murder-far-right-neo-nazi-luebcke.html