وقتی نیک استورونسکی، بنیانگذار شرکت ریولوت (Revolut) ــ ارزشمندترین استارتاپ اروپا با ارزشی بیش از ۷۵ میلیارد دلار ــ تصمیم گرفت محل اقامتش را از بریتانیا به امارات متحده عربی منتقل کند، این خبر به سرعت در صدر رسانههای بینالمللی قرار گرفت.
اما نقل مکان او تنها بخشی کوچک از روندی بسیار گستردهتر است.
تعداد فزایندهای از کارآفرینان، سرمایهگذاران و متخصصان بلندپرواز در حال ترک شهرهایی چون لندن، فرانکفورت و پاریس و حرکت به سمت دوبی و ابوظبی هستند. آنچه سبب جذب آنها به امارات متحده شده، نه یک عامل، بلکه مجموعهای از سیاستهای هوشمندانه و شرایط مساعدی بوده که این نوار ساحلی خلیج فارس را به یکی از پویاترین، امنترین و جذابترین مکانهای جهان برای زندگی و کار تبدیل کرده است.
مالیات پایین بهتنهایی توضیحدهندهٔ این تغییر نیست؛ کشورهای دیگری نیز مالیات اندک یا صفر دارند.
برتری امارات در این است که سیستمی کارآمد و آیندهنگر بنا کرده است. کسانی که روحیهٔ سازندگی دارند، بهسوی سرزمینی میروند که به آنها اجازهٔ ساختن میدهد، و امارات طی بیست سال گذشته خود را به چنین مکانی بدل کرده است.
برای بسیاری از مهاجران، آشکارترین مزیت امارات، امنیت شخصی است. طبق شاخص «جرم و ایمنی» سالانهٔ Numbeo، ابوظبی برای نهمین سال پیاپی امنترین شهر جهان شناخته شده است؛ این آمار بازتاب واقعیتی روزمره است که در کشورهای دیگر بهسختی میتوان مشابهش را یافت.
در ابوظبی، میتوان کیف پول را بیدغدغه روی میز گذاشت، کودکان تا دیروقت در خیابان بازی کنند، و زنان شبها با خیالی آسوده به خانه بازگردند؛ سطحی از امنیت که دیگر در بسیاری از شهرهای اروپایی دیده نمی شود.
امنیت اکنون به عاملی تعیینکننده برای خانوادهها و متخصصانی بدل شده است که دربارهٔ مهاجرت تصمیم میگیرند.
اما امنیت تنها بخشی از تلاش گسترده تر دولت برای بالا بردن کیفیت زندگی مردم و بهتر کردن آن است. در سالهای اخیر، امارات بهطور پیوسته در رتبهبندیهای جهانی کیفیت زندگی بالا آمده، در صدر منطقه قرار گرفته و به آن دسته از کشورهای جهان که همواره جایگاه های برتر را از آن خود می کردند، نزدیک شده است.
دولت، سرمایهگذاری کلانی در خدمات شهری انجام داده است: پارکهای جدید، فضاهای عمومی و مسیرهای دوچرخهسواری، خیابانهای تمیز، خدمات کارآمد و زیرساختهای قابل اعتماد. از دوبی یا ابوظبی میتوان در کمتر از چهار ساعت به قلههای قفقاز یا سواحل مالدیو رسید. این امکانات امور کوچک و بی اهمیتی نیستند و برای کسانی که میخواهند محل زندگی و پرورش فرزندانشان را انتخاب کنند، اهمیت زیادی دارند.
آموزش و بهداشت نیز نقشی اساسی دارند. امارات بیش از ۲۰۰ مدرسهٔ بینالمللی دارد و دانشگاه خلیفه در میان ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان جای گرفته است. مراکز درمانی پیشرو مانند کلینیک کلیولند ابوظبی خدماتی در سطح جهانی ارائه میدهند که بهراحتی با بهترین بیمارستانهای بینالمللی رقابت میکنند.
تبدیل شدن امارات به کشوری مهاجرپذیر، تنها با تکیه بر رفاه و جذابیت های زندگی بدست نیامده است، بلکه حاصل نظام حکمرانیای است که امکان پیشرفت و جاهطلبی را ایجاد کرده است. مقرراتِ موجود، برای ایجاد فرصت طراحی شدهاند نه ایجاد مانع. تصادفی نیست که امارات چند سال پیش از اتحادیهٔ اروپا وزارت هوش مصنوعی تأسیس کرد؛ زمانی که اروپا هنوز بر سر قانون هوش مصنوعی خود به توافق نرسیده بود.
نحوهای که دولت از راهاندازی کسبوکارها و سرمایهگذاری پشتیبانی میکند نیز به همان اندازه مهم است. فرایندهای ویزا و ثبت شرکتها اغلب در کمتر از ۲۴ ساعت انجام میشود. حدود ۸۸ درصد از جمعیت کشور مهاجران خارجیاند؛ ترکیبی که محیطی جهانوطنی و جاهطلب میسازد که در آن افراد بااستعداد، دیگر افراد مستعد را به خود میکشانند.
کارآفرینان و متخصصانی که از رکود سیاسی و بروکراسی طاقتفرسا در کشورهای خود خسته شدهاند، در اینجا جایگزینی واقعی یافتهاند.
این شرایط در عملکرد اقتصادی کشور نیز بازتاب یافته است. امارات با رشد قوی تولید ناخالص داخلی و استراتژی متنوعسازی هدفمند اقتصاد خود فراتر از انرژی، به یکی از پویاترین اقتصادهای جهان تبدیل شده است. بسیاری از کشورهای دارای ذخایر نفت و گاز، در رهایی از مدل اقتصادی مبتنی بر منابع طبیعی ناکام ماندهاند.
اما تحت رهبری شیخ محمد بن زاید آل نهیان، رئیسجمهور امارات، این کشور ثروت طبیعی خود را به پایهای برای رفاه گستردهتر تبدیل کرده است. مناطق ویژهٔ اقتصادی مانند مرکز مالی بینالمللی دوبی (DIFC) و بازار جهانی ابوظبی (ADGM) به سکوی پرتابی برای نوآوری جهانی بدل شدهاند. این مناطق، محیطی با مقررات کارآمد و چارچوبهای حقوقی باثبات فراهم کردهاند که بنیانگذاران و سرمایهگذاران را در حوزههایی چون هوش مصنوعی، فناوری پاک، فناوری مالی و علوم زیستی جذب میکند.
نتیجه در الگوهای جهانی مهاجرت ثروتمندان آشکار است. بنا بر گزارش امسال شرکت Henley & Partners دربارهٔ مهاجرت سرمایهداران، حدود ۱۰ هزار فرد با سرمایهٔ خالص بالا در سال جاری به امارات نقل مکان خواهند کرد؛ بیش از هر کشور دیگری در جهان.
ایالات متحده با ۷۵۰۰ نفر، ایتالیا با ۳۶۰۰ نفر و سوئیس با ۳۰۰۰ نفر در رتبههای بعدیاند.
در همین حال، چند کشور در حال از دست دادن استعدادها هستند: بریتانیا شاهد خروج ۱۶٬۵۰۰ فرد ثروتمند است؛ چین ۷۸۰۰، فرانسه ۸۰۰، اسپانیا ۵۰۰ و آلمان ۴۰۰ نفر.
مهاجرت ثروتمندان شاخص خوبی است از اینکه انسانهای توانمند و دارای امکانات، کجا را برای زندگی و سرمایهگذاری برمیگزینند.
شهرها و کشورهایی که امنیت، کیفیت زندگی، حکمرانی کارآمد و فضای نوآوری را فراهم کنند، برندگان این رقابت جهانی خواهند بود. امارات این واقعیت را زود درک کرد و بر همان اساس عمل نمود.
تصمیم آقای استورونسکی و هزاران نفر دیگر برای مهاجرت به امارات بازتاب یک واقعیت گستردهتر است: استعداد بهسوی مکانهایی جذب میشود که فرصت ساختن و پیشرفت واقعی فراهم میکنند و سیستمها و سازوکارهایشان عملی و کارآمد است.
در حالی که بسیاری از شهرهای اروپایی ناامنتر میشوند و کیفیت زندگی در آنها رو به افول است، شهرهای پویاتر جای آنها را میگیرند؛ شهرهایی که با حضور افراد مستعد، استعدادهای بیشتری را جذب میکنند، با آزادی، نوآوری را میپرورند و محیطی امن برای انسانهای بلندپرواز از سراسر جهان فراهم میکنند.
اروپا نباید این تغییر را دستکم بگیرد؛ باید پیشداوریهای خود را کنار بگذارد و نگاهی دقیقتر به واقعیت های امارات بیندازد.
نظر شما