احتمالا دونالد ترامپ، ریاست جمهوری را به رقیبش واگذار خواهد کرد؛ اما ترامپیسم در صحنه سیاست آمریکا باقی خواهد ماند. منظور ما از ترامپیسم، دستور کاری سیاسی است که شامل مالیات کمتر، رویکردی محافظه کارانه در عرصه فرهنگ، برخورد سخت با مهاجران و در اولویت قرار دادن ایالات متحده در عرصه سیاست خارجی با شعار «اول آمریکا[1]» با چاشنی ای از پوپولیسم برای جلب آمریکایی هایی است که احساس می کنند از طرف صاحبان قدرت نادیده گرفته می شوند.

به گفته استاد علوم سیاسی دانشگاه پرینستون «ترامپیسم بیش از آنکه پایبندی به اصول قدیمی جمهوریخواهان باشد، یک ایدئولوژی ضد جهانی شدن است. چنانکه می بینیم ترامپ در زمینه اصلاح بیمه درمانی یا تأمین اجتماعی گامی بر نداشت و علاقه ای هم به انجام این امور نشان نداد» بنابراین گرچه عناصر ترامپیسم با فلسفه جمهوریخواهی سنتی از جمله رویکردش به مالیات ها و قوانین محافظه کارانه مطابقت دارد اما بیشتر با مخالفتش با جهانی شدن شناخته می شود.

ترامپ حتی اگر در انتخابات ببازد، در اذهان عمومی باقی خواهد ماند و رویکرد سیاسی وی برای سالهای پیش رو، بر حزب جمهوریخواه سایه خواهد افکند. وقتی از ادامه تأثیر و نفوذ ترامپیسم سخن می گوییم، منظورمان اندیشه هایی است که پیش از ریاست جمهوری ترامپ نیز در حزب جمهوریخواه وجود داشته، اما در دوره ترامپ عمیق تر شده است. به گفته مدیر انستیتوی سیاست و خدمات عمومی دانشگاه جورج تاون «طی چهل سال گذشته رویکرد سیاسی ما از چپ به راست تغییر مسیر داده است و این امر به دلیل وجود مردمی است که فکر می کنند توسط سیاستمداران نادیده گرفته شده اند». رؤسای جمهوری که پیش از ترامپ زمام امور را در دست داشتند، از جیمی کارتر و رونالد ریگان گرفته تا بیل کلینتون و باراک اوباما، همگی مدعی بودند که رفع مشکلات و نگرانی های مردم را در اولویت برنامه هایشان قرار می دهند؛ اما مردم آنقدر که در این ادعای ترامپ راستی و صداقت دیدند، در سیاستمداران سابق ندیدند.

تداوم محبوبیت ترامپ بین رأی دهندگان جمهوریخواه، به این معناست که او علیرغم شکست در انتخابات، همچنان زمام حزب را در اختیار نگه خواهد داشت. آنگونه که استوارت روزنبرگ تحلیلگر سیاسی می گوید «جناح ترامپ در حزب جمهوریخواه، حالا خودش به اندازه ای قدرت یافته که می تواند به تنهایی یک حزب باشد و مردم را به دور خود جمع کند». وقتی نظرسنجی ها نشان داد که ترامپ احتمالا انتخابات را با تفاوتی بسیار، به بایدن واگذار می کند، برخی از سناتورهای جمهوریخواه شروع به دوری گزیدن از ترامپ کردند و به ویژه در انتقاد از مدیریت ضعیف کرونا به او تاختند. ترامپ به خاطر اینکه در مناظره اول با بایدن نیز، برتری طلبی سفیدپوستان را تقبیح نکرده بود، مورد انتقاد قرار گرفت. ولی اکنون نتایج انتخابات نشان می دهد که ترامپ بیش از حد انتظار رأی آورده و تأثیری که روی حزب داشته، بسیار بیشتر از آن چیزی است که توقع می رفت؛ بنابراین حتی اگر ببازد، حداقل تا کوتاه مدت –احتمالا تا سال 2024 که حزب جمهوریخواه نامزدی برای مقام ریاست جمهوری معرفی کند- رهبر حزب باقی خواهد ماند. حتی ممکن است که ترامپ بار دیگر خود را کاندید ریاست جمهوری کند. کمترین چیزی که ما از ترامپ خواهیم دید، ادامه حضور و ارتباط وی با مردم از طریق توئیتر و سایر رسانه ها خواهد بود و این امر به او این امکان را می دهد که زمینه را برای بازگشت خود به عرصه سیاست مهیا نگه دارد.

تأثیر غیرقابل انکار ترامپ چیزی است که برای افراد کهنه کار حزب جای شگفتی دارد. اوایل سال 2013 هنری باربر عضو کمیته ملی جمهوریخواهان گزارشی در مورد آینده حزب جمهوریخواه پس از شکست نامزد این حزب میت رامنی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 نوشت. او در این گزارش از انجام اصلاحات در قوانین مهاجرت استقبال می کرد و تلاش داشت که حزب را به سمت پذیرش بیشتر اقلیت ها سوق دهد. در آن زمان ترامپ این توصیه را به باد انتقاد گرفت و پس از آن هم کارزار انتخاباتی 2016 خود را با راهپیمایی علیه مهاجران غیرقانونی مکزیکی آغاز کرد و به این ترتیب شعار «دیوار بساز» جزء شعارهای طرفداران ترامپ شد. با این وجود وی در انتخابات اخیر، در جلب رأی لاتین تبارها و سیاهپوستان بهتر از چهار سال پیش عمل کرد.

آینده ترامپیسم به نحوه رویکرد و عمل آمریکایی هایی بستگی دارد که در این مدت به سمت ترامپ جلب شده اند؛ از جمله این آمریکایی ها، کسانی هستند که در انتخابات های گذشته شرکت نکردند و برای نخستین بار روی ترامپ و اهدافش سرمایه گذاری نمودند. استیون مولزلی یکی از این افراد است که چهار سال پیش در انتخابات شرکت نکرد ولی این بار به ترامپ رأی داد. مولزلی با اشاره به انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس و قطع بودجه خدمات سقط جنین و پیشگیری از بارداری گفت «ترامپ تنها جمهوریخواهی است که واقعا به آنچه وعده داد عمل کرد». همه رأی دهندگان به ترامپ، تهور و بی پروایی او را دوست ندارند؛ اما خیلی ها هم از اینکه می بینند وی هنجارها را تمسخر کرده و با آن مبارزه می کند، خوششان می آید. سایر کسانی هم که به ترامپ رأی دادند، در بیان چرایی این تصمیم به پایبندی او به اصول قدیمی حزب از جمله مالیات ها و قوانین محافظه کارانه اشاره نمودند.

علیرغم آنچه گفتیم، برخی از استراتژیست های حزب معتقدند که ترامپیسم یک مکتب فکری است و با شکست ترامپ در انتخابات، نفوذ و کنتزل وی نیز به پایان رسیده و این مکتب از بین می رود.

*منبع: کریستین ساینس مانیتور

مترجم: فاطمه رادمهر


[1] اول آمریکا (: America First‎) یک شعار در گفتمان سیاسی ایالات متحده آمریکاست که سعی در ایجاد سیاست‌های انزواگرایی، حمایت گرایی و عدم مداخله دارد.

نظر شما