پيامبر(ص) اسوه بی نظیر ایستادگی و پایداری است. ایشان در راه انجام رسالت خویش با مصایب و مشکلات بسیاری روبرو شد، اما از پای نایستاد و پايداری و مقاومتی بی نظير از خود نشان داد. زمانی كه مشركان، عمويش ابوطالب را نزد آن حضرت فرستادند تا نظر او را جلب كنند و از وى بخواهند كه از دين و راه خويش دست بردارد، فرمود: «عمو جان! به خدا سوگند اگر خورشيد را در دست راست من و ماه را در دست چپم بگذارند تا از راهم دست بردارم اين كار رانخواهم كرد»
حضرت اين مقاومت جانانه را در عرصه های گوناگون عملاً دنبال كرد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم:
ـ دشمنان بارها كمر به قتل آن حضرت بستند اما ایشان ايستادگی نمود. خداوند می فرمايد: «وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ؛ و [ياد كن] هنگامی را كه كافران درباره تو نيرنگ می كردند تا تو را به بند كشند يا بكُشند يا [از مكّه] اخراج كنند».
ـ گفتند: پروردگارش از حمايت او دست كشيده و دشمنش می دارد، اما حضرت مقاومت ورزيد تا جايی كه خدای متعال اين آيات را درباره ایشان نازل فرمود: «وَ الضُّحَى* وَ الَّيْلِ إِذَا سَجَى* مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَى؛ سوگند به روشنايی روز و سوگند به شب چون آرام گيرد كه پروردگارت تو را وا نگذاشته و دشمن نداشته است».
ـ حضرت را به باد ريشخند و تمسخر گرفتند اما پايداری كرد تا آن كه خدای متعال فرمود: «إِنَّا كَفَيْنَـكَ الْمُسْتَهْزِءِينَ؛ ما [شرّ] ريشخند كنندگان را از تو برطرف خواهيم كرد».
ـ حضرت را به جنون و ديوانگی نسبت دادند، اما مقاومت كرد تا جايی كه خداى متعال درباره ایشان فرمود: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ* ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ* مَآ أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ؛ به نام خداوند مهر گستر مهربان، نون، سوگند به قلم و آنچه می نگارند كه به لطف پروردگارت تو ديوانه نيستی».
ـ حضرت را به شاعری، نسبت دادند اما پايداری ورزيد تا آن كه خداوند در حق ایشان فرمود: «وَ مَا عَلَّمْنَـهُ الشِّعْرَ وَ مَا يَنـبَغِى لَهُ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ وَقُرْءَانٌ مُّبِينٌ؛ و ما او را شعر نياموختيم و اين زيبنده او نيست. اين [سخن] جز اندرز و قرآنی روشن نيست».
ـ حضرت را به دروغگويی متهم كردند اما پايداری ورزيد تا جايی كه خداوند اين آيات را بر ایشان نازل فرمود: «يس* وَ الْقُرْءَانِ الْحَكِيمِ* إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ؛ ياسين سوگند به قرآن حكيم كه قطعا تو از جمله پيامبرانی».
ـ حضرت را به پيشگويی متهم كردند اما مقاومت كرد تا آن كه خدای سبحان درباره ایشان اين آيه را فرستاد: «فَذَكِّرْ فَمَآ أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ؛ پس يادآوری كن كه تو به لطف پروردگارت پيشگو نيستی».
ـ با ایشان از در مكر و توطئه در آمدند اما پايداری ورزيد و خداوند اين آيه را بر ایشان فرو فرستاد: «وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَـكِرِينَ؛ و نيرنگ می زنند و خدا تدبير می كرد و خدا بهترين تدبير كنندگان است».
ـ گفتند: افسانه های پيشينيان است. اما حضرت مقاوت كرد و خداوند ارجمند اين آيه را فرو فرستاد: «قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِى يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمَـوَ تِ وَ الْأَرْضِ؛ بگو: آن [قرآن] را كسی نازل كرد كه راز آسمانها و زمين را می داند».
ـ منافقان ایشان را دروغگو خواندند، اما ايستادگی كرد تا آن كه خدای متعال فرمود: «إِنَّ الْمُنَـفِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ؛ همانا منافقان در قعر دوزخ جای دارند».
ـ با حضرت ضديّت و دشمنی كردند اما مقاومت كرد تا آن كه خدای متعال فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ يُحَآدُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولَـئِكَ فِى الْأَذَلِّينَ؛ كسانی كه با خدا و پيامبر او دشمنی می كنند، آنان در زمره زبونان خواهند بود».
ـ پيشانی مباركش را شكافتند اما پايداری كرد تا آن كه خدای سبحان فرمود: «وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛ و كسانی كه فرستاده خدا را اذيت می كنند بر ايشان عذابی دردناك است».
ـ به طرف ایشان تير و نيزه افكندند اما مقاومت كرد تا آن كه خداوند ارجمند فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِى الدُّنْيَا وَ الْأَخِرَةِ؛ كسانی كه خدا و فرستاده او را آزار می دهند خداوند ايشان را در دنيا و آخرت لعنت كرده است».
پیامبر گرامی اسلام(ص) اینگونه خود را به اخلاق والا، رفتار مهربانانه و محبت آميز با مردم مسلح نمود و با پرهیز از مقابله به مثل و کینه و انتقام موفق شد غير مسلمانان را به حوزه اسلام بكشاند و مسلمانان را بر اسلامشان پايدار نماید.
*برگرفته از کتاب اسلام و سیاست؛ نوشته آیت الله سید صادق شیرازی
نظر شما