درگفتار قبل گفتیم که خداوند در ایات پایانی سوره حشر چهره ای سراسر مهر و محبت از خود به نمایش می گذارد و همچنین بیان شد که خداوند در حدیثی قدسی از حضرت موسی (ع) می خواهد محبت او را در دل بندگانش بیاندازد. حال در ادامه به بحث نبوت و امامت می پردازیم و ثابت می کنیم که اسلام از ما می خواهد در اثبات این دو شاخص مهم از عقاید شیعه، از باب مهر و محبت درائیم نه زور و خشونت.
بی تردید بیان لطف و رحمت بیکران پیامبر صلی الله علیه وآله همانگونه که آیه شریفه قرآن نیز بدان اشاره دارد: «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ[1]» و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم تأثیر عمیق تری بر روح و جان آدمی خواهد گذاشت.
امری که امروزه خلاف آن را شاهد هستیم. اکنون رحمانیت پیامبر اسلام نه تنها به دست فراموشی سپرده شده بلکه دشمنان با نسبت دادن برخی صفات نادرست به ایشان و با استفاده از جهل و استبداد حاکمان مسلمان و عملیات وحشیانه تروریستها و سلفیها موفق شدند بین تعالیم پیامبر رحمت و خشونتهای تروریستی گسترده زمان حاظر پیوندی ناگسستنی برقرار کنند.
در اثبات حقانیت امیرمؤمنان در امر ولایت و امامت نیز، اگر از دریچه رحمت الهی به موضوع نگریسته و انتخاب حضرت را - که آیه اکمال دین بر آن منصوص است « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا »[2] امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام کرده و اسلام را براى شما [به عنوان] آيين برگزيدم؛- محصول رحمت بی پایان الهی به جهانیان معرفی می کردیم، در اقناع مخالفان موفق تر بودیم. درحالیکه ما برای این منظور تنها از ادله کلامی و تاریخی بهره بردیم. اگر از باب رحمت به موضوع بنگریم، خواهیم دید که خداوند رحمان به منظور اکمال و اتمام نعمت بی پایان خود بر جهانیان و رهایی آنان از ظلمات جهل و گمراهی، پیامبر اسلام را به رسالت مبعوث داشت و پس از او حضرت علی علیه السلام را به رهبری مردم برگزید.
پس ولایت حضرت علی علیه السلام درامتداد رحمت خداوند است؛ رحمتی که نه تنها شامل تمام ساکنین این کره خاکی می گردد بلکه تمام عوالم را دربر می گیرد و این سخن، مصداقی است بر این آیه شریفه که می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ» [3] اگر مردم سرزمینها ايمان آورده و پرهيزگاری پيشه کرده بودند، برکات آسمان و زمين را به رويشان می گشوديم، ولی پيامبران را به دروغگويی نسبت دادند، ما نيز به کيفر کردارشان مؤاخذه شان کرديم
اگر امیر المؤمنین علیه السلام از خلافت برکنار نمی شد بی شک رحمت الهی تمام زمین و همه نسلها را تا روز قیامت در بر می گرفت.
[1] . سوره انبیاء آیه 107
[2] . سوره مائده آیه 4
[3] . سوره اعراف آیه 96
نظر شما