بوسه، در آغوش گرفتن، دست به دست هم دادن و سایر رفتارهای محبت‌آمیز زوج‌های همجنس در امارات، امری دور از ذهن است. با این حال در اماکن خصوصی و پشت درهای بسته وضعیت برای دگرباشان جنسی فرق می‌کند.
به گفته رایان سنتر استاد جغرافیای شهری در دانشکده اقتصاد لندن که شش سال را صرف مطالعه حول همجنسگرایان امارات کرده است «زندگی شبانه همجنسگرایان دبی در جاهایی همچون هتل‌های بین‌المللی شهر جریان دارد».
همجنسگرایان رسما هیچ باشگاهی در امارات ندارند و باشگاه‌های غیررسمی نیز از هرگونه تبلیغ پرهیز می‌کنند. ولی از طریق شبکه‌های اجتماعی یا پرس‌وجو از دیگرباشان جنسی، می‌توان اماکنی که همجنسگرایان آنجا جمع شده، با هم آشنا می‌شوند و اوقات خود را می‌گذرانند پیدا کرد.
متیو که اصالتا انگلیسی است و اکنون در دبی زندگی می‌کند به ما می‌گوید: «اماراتی‌ها به شدت به حریم خصوصی احترام می‌گذارند؛ بنابراین دگرباشان جنسی تا زمانی که علنا هویت جنسی خود را آشکار نکرده‌اند، از مجازات مصون هستند و می‌توانند از آزادی نسبی در این کشور برخوردار باشند».
در قانون جزای امارات، مجازات‌هایی برای انجام علنی هرگونه عمل ناشایست در نظر گرفته شده است که شامل همجنس‌گرایی نیز می‌شود. بر اساس ماده 358 این قانون، هر سخن یا عملی که به اخلاق و عفت عمومی خدشه وارد کند تا 50000 درهم (13000 دلار) جزای نقدی یا زندان دارد.
با این حال انجمن بین‌المللی همجنسگرایان، دوجنس‌گرایان، ترنس‌ها و اینترسکس‌ها که نماینده بیش از 1700 سازمان از بیش از 160 کشور است، گزارش می‌دهد که بین سال‌های 2004 تا 2021 تنها 21 نفر در امارات به دلیل چنین جرائمی تحت پیگرد قرار گرفته‌اند.
همه اینها باعث شده است که جامعه دگرباشان جنسی به این اطمینان برسند که مادامی‌که در اماکن عمومی هویت جنسی خود را آشکار نکنند و مرتکب اعمال حساسیت برانگیز نشوند، مقامات چشم خود را به روی هویت جنسی آنها می‌بندند و کاری به کارشان ندارند اما اینکه این اعتماد و اطمینان تا کی ادامه پیدا می‌کند، باید دید. آنچه تردید‌ها را افزایش داده است، برخی اقدامات سخت‌گیرانه امارات و دیگر کشورهای عربی در مواجهه با جامعه دگرباشان جنسی است.
اخیرا عربستان فروش محصولاتی را که نشان و رنگ‌های رنگین کمان دارند، ممنوع کرد. در لبنان در مراسم رژه افتخار (که هر ساله توسط دگرباشان جنسی در سراسر جهان برگزار می‌شود) برخوردهایی بین شرکت کنندگان در مراسم و نیروهای دولتی رخ داد. قطر نیز که به خاطر میزبانی از جام‌جهانی در کانون توجهات قرار گرفته، درگیر بحث‌های مرتبط با پرچم‌های رنگین کمان و نحوه میزبانی از زوج‌های دگرباش در هتل‌ها است.
اوایل ماه سپتامبر، وزارت آموزش امارات با صدور آیین‌نامه‌ای برای معلمان و متخصصان آموزش اعلام کرد که هرگونه بحث درباره هویت جنسی، همجنس‌گرایی یا هر رفتار دیگری که در جامعه امارات غیرقابل قبول می‌باشد، در کلاس‌ها ممنوع است.
اما صدور چنین آیین‌نامه‌ای برای رادا استرلینگ رئیس شرکت حقوقی Detained in Dubai چیز عجیبی نیست «وقتی همجنس‌گرایی در قانون ممنوع است پس عجیب نیست که آموزشِ این سبک از زندگی در مدارس نیز ممنوع شود». وی افزود: «امارات به اعطای آزادی در بسیاری از زمینه‌ها علاقه‌مند است اما باید افکار عمومی را نیز در نظر بگیرد. مقامات نمی‌توانند اقداماتی انجام دهند که واکنش مردم را برانگیزد».
به گفته مصطفی مینوی استاد تاریخ خاورمیانه در دانشگاه کرنل آمریکا: «در واقع افکار عمومی یکی از دلایل اصلی اقدامات اخیر کشورهای منطقه علیه دگرباشان جنسی است. یک الگوی یکسان پشت تلاش هماهنگ کشورهای امارات، عربستان، قطر، لبنان و ترکیه در حذف نمادهای دگرباشان از جمله پرچم‌های رنگین کمان از ملأ عام وجود دارد. عربستان و امارات علیرغم نارضایتی مردم، روابط خود را با اسرائیل اصلاح کرده‌اند؛ در چنین شرایطی این کشورها نیاز دارند به مردم نشان دهند که هنوز به اعتقادات و سنت‌ها پایبند هستند و چه کسی بهتر از دگرباشان جنسی برای قربانی شدن».
به گفته دن لویل رئیس گروه Equaldex «امارات در شاخص جهانی برابری پنج پله با قعر جدول فاصله دارد و همچنان یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای دگرباشان جنسی است. از نگاه ما این موضوعی است که به این زودی‌ها تغییر نمی‌کند. اوایل امسال شاهد ممنوعیت پخش انیمیشن لایت‌یر به دلیل سکانس بوسه دو همجنس بودیم. احساسات ضد همجنس‌گرایی در این کشور بالاست و هیچ چیزی وجود ندارد که نشان دهد این افکار و احساسات در حال تغییر است»
مترجم: فاطمه رادمهر
messages.comments