هنگامی که یک شرکت هلندی برای استخدام یک مهندس داده با بولوت فیجی تماس گرفت، این جوان 25 ساله بدون معطلی چمدانش را بست و به جمع رو به رشد مهاجرانی پیوست که سرخورده از وضعیت ترکیه، از دوستان و خاک خود دست می شویند «من ترکیه را دوست دارم اما زندگی در استانبول دیگر برایم مقدور نبود. سیاست و اقتصاد رو به زوال است؛ زمان رفتن فرارسیده»
با نزدیک شدن به انتخابات، بسیاری از ترک ها تمایلی به رأی دادن ندارند. آنها دلیل این بی میلی را بی اعتمادی به دولت، سرکوب آزادی بیان، تورم و بدتر شدن وضعیت اقتصادی و فرصت های تجاری عنوان می کنند. بر اساس نظرسنجی اخیر بنیاد کنراد ادناور در آلمان بیش از 70% افراد 18 تا 25 سال گفتند که ترجیح می دهند در جای دیگری زندگی کنند و بیش از 60% نیز معتقد بودند که آینده خوبی در انتظار ترکیه نیست. اما فقط جوانان نیستند که بدنبال راهی برای خروج از ترکیه می گردند؛ بر اساس گزارش حزب جمهوری خواه خلق –اپوزیسیون اصلی حزب عدالت و توسعه- در رده بندی کشورهایی که بیشترین میزان مهاجرت میلیونر ها و طبقه ثروتمند را دارد، ترکیه در جایگاه سوم قرار گرفته است. در این گزارش که سال 2021 منتشر شد آمده است 23000 تاجر از جمله 10000 میلیونر، ترکیه را طی سه سال منتهی به سال 2021 ترک کرده اند. در سال 2020 خروج سرمایه از ترکیه تقریبا به 44 میلیارد دلار رسید درحالی که این میزان در سال 2012، 4 میلیارد دلار بود.
اما وضعیت ترکیه همیشه اینطور نبوده است. زمانی که اردوغان در سال 2003 به نخست وزیری رسید اوضاع رو به پیشرفت بود، اقتصاد ترکیه رونق گرفته بود و نرخ بیکاری سیر نزولی داشت. انتظار می رفت که جشن صدمین سالگرد جمهوری در امسال، مصادف با موفقیت های عظیم ترکیه باشد ولی آنگونه که احمد اوزتورک استادیار علوم سیاسی دانشگاه متروپولیتن لندن می گوید «متأسفانه اردوغان بدنبال اقتدارگرایی رفت».
آنگونه که اوزتورک می گوید «از زمان تأسیس جمهوری ترکیه ما شاهد چندین موج مهاجرت بوده ایم؛ موج جدید از زمان سرکوب تظاهرات پارک گزی استانبول در سال 2013 و همچنین کودتای نافرجام سال 2016 افزایش یافت. دانشجویان، متخصصان جوان، افراد مشهور، طبقه متوسط رو به بالا و حتی گروههای مذهبی کشور را ترک می کنند». به گفته وزارت امور خارجه در حال حاضر بیش از 6.5 میلیون ترک در خارج از کشور زندگی می کنند.
نظرسنجی ها نشان می دهد که حمایت از حزب عدالت و توسعه به ویژه به دلایل اقتصادی کاهش یافته و این حزب در انتخابات با کارزاری سخت مواجه است. اما شش حزب اصلی اپوزیسیون هنوز نامزد اصلی خود را برای ریاست جمهوری انتخاب نکرده اند و این درحالی است که زمان زیادی تا انتخابات باقی نمانده است.
اوزتورک می گوید: «مردم برای بازگشت به کشور به یک تحول مثبت نیاز دارند؛ اگر شاهد تغییر در دولت و آغاز روند بازسازی باشند می توان انتظار داشت که مهاجران به ترکیه بازگردند اما در حال حاضر اکثر مهاجران امیدی برای تغییر ندارند. به نظر من پس از انتخابات شاهد موج دیگری از مردمی خواهیم بود که بدنبال ترک کشور هستند»
فیجی که از کار و زندگی خود در هلند راضی است، امید دارد روزی به کشور خود برگردد «بچه که بودیم شادتر زندگی می کردیم، اقتصاد بهتر بود و خانواده ها از نظر مالی در آستانه فروپاشی نبودند. امروز اکثر افرادی که می شناسم نه تنها به دلیل مشکلات اقتصادی که به دلایل سیاسی نیز در اضطراب هستند. ما از صحبت کردن و به اشتراک گذاشتن افکار خود در شبکه های اجتماعی می ترسیم؛ نوعی ترس جمعی در وجود مردم است که آنها را وادار به ترک کشور می کند»
از افراد زیادی می شنویم که بدنبال ترک کشور هستند؛ این موج مهاجرت می تواند برای ترکیه مشکلی جدی ایجاد کند. به گفته الپر کوسکون از اعضای ارشد بنیاد کارنگی «ترکیه درحال از دست دادن مهمترین سرمایه خود است. گسست بین حزب عدالت و توسعه و نسل جوان آشکار است؛ از این رو است که می بینیم بیشترین حامیان این حزب را نسل قدیمی تر تشکیل می دهند»
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما