اولین مناظره انتخاباتی ترامپ و بایدن به نوعی تصویری از کلیت وضعیت کنونی جامعه آمریکا بود، جامعه‌ای با مشکلاتی انبوه و شکاف‌های عمیق و در عین حال ناتوان در گفت‌وگو و اجماع و رسیدن به سیاست‌هایی کم و بیش منطبق با منافع ملی.
ترامپ به این مناظره آمده بود که همانطور که هوادارانش می‌گویند مثل بلدوزر از روی بایدن رد شود و در نگاه این هواداران هم در این زمینه موفق بود؛ او مناظره را به صحنه بوکس بدل کرد و البته به مقررات اولیه بازی هم ابدا پایبند نماد، چون باید از روی بایدن رد می‌شد.
ترامپ به رغم عقب‌بودن در نظرسنجی‌ها که باید برای کسب رای غیرمصمم‌های جامعه تلاش می‌کرد، استراتژی‌اش بر این قرار نگرفت که پیام و برنامه‌ای ورای چیزهایی که قبلا گفت و کرده به مخاطب بدهد، بلکه چاره را در این دیده بود که با پریدن در حرف‌های بایدن او را هم از همان مقدار پیام متفاوتی که می‌توانست ارائه کند بازدارد. و البته جای شگفتی هم نبود، چرا که این رویه ترامپ برای بخشی از جامعه آمریکا امری عادی و حتی خوشایند است. این که ترامپ در سال ۲۰۱۶ در رقابت درونی حزب جمهوریخواه نامزدی را از آن خود کرد و در مقابله با کلینتون هم کم و بیش همین رویه‌اش اثر کرد شاهدی است بر این امر. این که تهاجمی و عصبی‌بودن این بارش شاید هواداران غیرمتعصبش یا رای‌دهندگانی که کمی به او متمایل بودند را زده کرده باشد البته منتفی نیست، ولی در میان هسته سخت رای‌دهندگان سفیدپوست و محافظه‌کارش پا قرص کرد.
بایدن برگ برنده‌اش این شد که تا حد ممکن خونسردی خود را حفظ کند و در زمین ترامپ بازی نکند، به لحاظ محتوایی هم ارائه مباحث و گزینه‌های متفاوت گرچه در زمینه‌هایی مثل محیط زیست و بیمه درمانی و ... بارز بود ولی طرح و شکافتن آنها چه به دلیل پیری و ضعف سخن‌گویی و درمیان پریدن‌های ترامپ به گونه‌ای نبود که لزوماً در میان نیروهای غیرمصمم و سرگردان جامعه تاثیر محسوسی گذاشته باشد، هر چند که به هر حال فراتر از همه تصویر و تصورات منفی‌یی ظاهر شد که ترامپ و هودارانش کوشیدند در هفته‌های اخیر از او ارائه کنند و او را پیر فرتوتی جا بزنند که مشاعرش درست کار نمی‌کند و به ضرب دوا و دوپینگ قدرت سخن گفتن دارد.
هر چه که بود، به عبارتی شاید بتوان گفت که در این دور مناظره ترامپ کمی باخت، ولی بایدن لزوما نبرد یا تنها کمی برد. این که دو دور دیگر مناظره ترامپ بتواند خود را از عقب‌ماندگی در کسب آرا نجات دهد یا بایدن اشتباهاتی کند که وضعیت بهترش را به خطر بیاندازد، باید ماند و دید.
در توصیف کیفیت مناظره شاید با همه اجزای فرمولبندی مایک الن، سرگزارشگر نشریه پولتیکو نتوان موافق بود، ولی در بخش عمده تبیین او در باره افت فرهنگ سیاسی در آمریکا شاید نادرست نباشد: «این مناظره تصویری از کل آمریکا بود. هیچکس نمی‌خواهد گوش بدهد. همه از آموختن و تبادل تجربه تن می‌زنند و سیاست به لجنزاری بدل شده است.»
چرا ترامپ به برد خود مطمئن است؟
ترامپ نماد و نه علت اصلی این افت فرهنگی است، افتی که دستکم از زمان شکل‌گیری تی پارتی در درون حزب جمهوریخواه بیشتر و بیشتر شده است. او ولی با این همه، در این دور مناظره دو هدف را دنبال می‌کرد که در آنها موفق بود، یکی این که با همان شیوه بوکس هرج و مرج گونه‌اش اجازه نداد در باره ضعیف‌ترین حلقه کارنامه‌اش یعنی مدیریت بحران کرونا زیاد بحثی دربگیرد و یکی هم تاکیدی که بر امکان تقلب گسترده در رای‌دهی پستی کرد و مشروعیت انتخابات را به سبک هفته‌های اخیر دوباره زیر ضرب برد تا تردید در باره تمکین او به قبول نتایج واقعی انتخابات بیشتر شود.
این زیرضرب بردن مشروعیت انتخابات به خصوص بخش پستی آن البته با برنامه و استراتژی خاصی دنبال می‌شود. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که هواداران ترامپ به رغم کرونا، اغلب شخصا در پای صندوق‌های رای حضور خواهند یافت و به رای‌دهی پستی متوسل نخواهند شد.
ترامپ هم ابایی نکرده است که دائما بگوید که در همان شامگاه انتخابات باید نتیجه انتخابات مشخص شود. و خب در شامگاه انتخابات با توجه به این که صرفا آرای صندوق‌ها (و نه آرای پستی) قابل شمارش است ترامپ احتمالا پیروز درخواهد آمد و تا کل آرای پستی هم شمارش شود شاید دو ماهی هم طول بکشد و ترامپ همچنان بحث تقلب و دستکاری در شمارش آنها را هم پیش ببرد و نهایتا شکست خود را نپذیرد.
ضمن این که ترامپ و نمایندگان حزب جمهوریخواه در ایالات با تصمیمات و اقدامات خود، هم در کارایی پست اخلال کرده‌اند، هم این که برگه‌های انتخاباتی پستی سرموقع و به حد کافی برسند با مشکل مواجه شده، و خب مانع تزریقات مالی کافی به اداره پست برای توان‌یابی در جهت مدیریت حجم بزرگ مبادلات پستی برای رای‌دهی هم شده‌اند. و هر چه نابسامانی در رای‌دهی پستی بیشتر، مستمسک در دست ترامپ برای زیر ضرب‌بردن انتخابات هم فزونتر. او گفته است که نهایتا اگر نظرش در مورد نتیجه انتخابات قبول نشود، ماجرا را به دیوان عالی خواهد کشید که حالا ۶ قاضی از ۹ قاضی آن هوادار جمهوریخواهان هستند.
این که البته استراتژی ترامپ با توجه به مقاومت‌های اجتماعی و اعتراضات حزب دمکرات و حتی در درون حزب خودش نهایتا با موفقیت روبرو شود مسلم نیست، ولی یکی از جنجالی‌ترین و پرمناقشه‌ترین انتخابات آمریکا را رقم خواهد زد که فرهنگ سیاسی را باز هم بیشتر به قهقرا خواهد برد.
نظر شما