ماه دسامبر اخباری منتشر شد که نشان می داد روسیه سازمان های اطلاعاتی آمریکا را هک کرده است. در همان زمان، حملات هکری دیگری با پشتیبانی و هدایت یکی از کشورهای خاورمیانه صورت گرفت و ادعا شد که عربستان با انجام این حملات سعی در جاسوسی از روزنامه نگاران الجزیره داشته و برای این منظور از نرم افزاهاری جاسوسی اسرائیلی استفاده کرده است. در هر دو رویداد، شاهد انجام حملات سایبری و سرقت اطلاعات بودیم؛ اما این دو حمله در یک نقطه دیگر باهم اشتراک داشتند: اینکه سبب شگفتی هیچکس نشدند.
خلیج فارس به عرصه آزمایش شیوه های مختلف جنگ تبدیل شده است. گزارش جدیدی از مجمع خاورمیانه و شمال آفریقای دانشگاه کمبریج منتشر شده که در آن به کشمکش ژئوپلیتیکی عربستان و ایران به مدت سی سال اشاره دارد. در این گزارش می خوانیم، هر دو طرف سعی کرده اند با استفاده از روش هایی همچون حمایت از نیروهای نیابتی خود در منطقه، تقویت صدای معارضین سیاسی و استفاده فزاینده از حملات سایبری هدفمند، اهرم هایی علیه یکدیگر بدست آورند. جنگ سایبری برای هر دو طرف یک دستاورد اخلاقی بدنبال داشته و آن این است که علی رغم اختلال و خرابی های گسترده ای که ایجاد می کند، مردمِ کمتری در مقایسه با جنگ های معمولی کشته می شوند.
عربستان و ایران نگرش متفاوتی در مورد جنگ سایبری دارند؛ عربستان با کمک خارجی ها، فعالیت های سایبری خود را توسعه داده و ابزارهای مورد نیاز خود را از پیمانکاران خصوصی در آمریکا، اسرائیل و امارات می خرد. این کشور در مواقع بحرانی از بات[1] های اینترنتی برای تطهیر چهره پادشاهی در شبکه های اجتماعی استفاده می کند؛ چنانکه اخیرا برای کنترل ضربه ای که در پی قتل جمال خاشقچی به بن سلمان وارد آمده بود، از بات ها بهره برد. در عین حال پادشاهی کوشیده است تا دفاع سایبری خود را با ایجاد زیرساخت های لازم تقویت کند. سال 2017 این کار با راه اندازی سازمان امنیت ملی سایبری که زیر نظر مستقیم دفتر پادشاهی است، آغاز شد. در کنار آن، سازمان های دیگری از جمله مجمع سعودی برای امنیت سایبری، سازمان برنامه نویسی و پهپادها و سازمانی که تحت نظارت کمیته المپیک سعودی است، کار تربیت نیروهای سایبری را بر عهده دارند.
از آن سو ایران برنامه تهاجمیِ چندپلتفرمی خود را ساخته است. بدلیل تحریم ها و انزوای بین المللی، برنامه هایی که ایران در زمینه حملات سایبری ایجاد کرده، اغلب ساخت داخل است و در عین حال کمک کمی نیز از روسیه و چین دریافت نموده است. سال 2013 چین متعهد شد که به توسعه اینترنت ملی ایران کمک کند؛ اینترنت ملی ایران به «شما» معروف است و مستقل از شبکه جهانی وب می باشد. هم اکنون بین ایران و چین بر سر امضای توافق امنیتی 25 ساله، مذاکراتی در جریان است که با نهایی شدن آن، انتظار می رود مشارکت چین با ایران در طرح اینترنت ملی نیز گسترش یابد. توسعه ایران در این زمینه، باعث شده است که این کشور به یکی از پیشرفته ترین قدرت های سایبری منطقه بدل شود.
تشدید و تقویت فعالیت های سایبری در خلیج فارس صرف نظر از وسعت، ثروت و ایدئولوژی هر کشور، درسهایی برای تمام کشورها دارد؛ اینکه سؤال پیش رویِ هیچ کشوری در جهان دیگر این نیست که آیا جاسوسان و خرابکاران سایبری به شبکه های کامپیوتری آنها نفوذ کرده اند یا نه؛ بلکه سؤال این است که چگونه باید با این تهدید فزاینده مقابله کرد؟
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما