آنگلای 29 ساله دو روز بود که نخوابیده بود؛ وقتی با شنیدن صدای زنگ به در خانه رفت، با کمال تعجب با بسته ای بزرگ حاوی مواد غذایی از جمله پاستا و حبوبات مواجه شد که از طرف مدرسه پسرش فرستاده بودند «به گریه افتادم، احساساتی شده بودم، تمام هفته گذشته را با نگرانی سپری کرده بودم چون غذایمان تمام شده بود؛ این کار برای نخستین بار این حس را به من داد که فراموش نشده ام و کسانی هستند که حواسشان به ما هست».
«شین» پسر آنگلا، دانش آموز مدرسه ابتدایی واترگیت در جنوب لندن است؛ این مدرسه، بچه های بین 3 تا 11 ساله ای را که مشکلات یادگیری دارند می پذیرد. شین نیاز به حمایت دائمی دارد؛ او که زودتر از موعد به دنیا آمده، مبتلا به فلج مغزی و صرع و نابینایی است، نمی تواند مثل انسان های معمولی بخوابد و برای عادی ترین فعالیت ها همچون بلند کردن سر نیاز به کمک دارد. آنگلا باید در غیاب مراقب یا فیزیوتراپیست با او باشد؛ کاری بی وقفه که باعث می شود آنگلا نتواند حتی بعضی شب ها بخوابد.
آنگلا به عنوان یک مادرِ تنها، شغل خود را به عنوان آرایشگر رها کرده تا از شین مراقبت کند. او از جانب خانواده اش هیچ حمایتی نمی شود و تمام پس انداز خود را صرف رفع احتیاجات شین کرده است «قبلا دوستانم را به طور مرتب می دیدم، اما چون آنها درکی از شرایط شین و وضعیت ویژه ما ندارند، این ارتباط ادامه پیدا نکرد».
در واترگیت برنامه درسی مطابق با نیاز هر کودک تنظیم می شود. قبل از شیوع کرونا، کلاس های آب درمانیِ «شین» و درسهایی که برای افزایش ارتباط حسی او طرح ریزی شده بود، به بهبود وضعیت او کمک شایانی کرده بود. هم اکنون نیز هر دو روز، معلمش تماس می گیرد تا از وضعیت مادر و پسر مطلع شود. اما آنگلا نگران است که وقتی مدارس باز شود و شین به مدرسه برگردد، همچون روز اولی که مدرسه رفتن را آغاز کرده بود، دوباره نتواند با جمع ارتباط برقرار کند و از معاشرت با دیگران بترسد.
به گفته انگلا، آنچه مدرسه واترگیت را جذاب و دوست داشتنی می کند، این است که آنها تنها مراقب شین نیستند، بلکه عشق خود را به خانواده ها نیز نثار می کنند «نمی دانم از کجا فهمیدند که محتاج غذا هستیم؛ هیچوقت نیاز خود را با آنها در میان نگذاشته بودم».
محله لویشام که مدرسه واتگریت در آن واقع شده است، از مشکلات اجتماعی اقتصادی زیادی رنج می برد. 37% از بچه های محل، در فقر زندگی می کنند که این میزان بالاتر از میانگین کل کشور 33.6% است. نابرابری درآمدی از جمله دیگر مشکلات محل است؛ درحالیکه در منطقه شرقی لویشام مردمانی مرفه و ثروتمند زندگی می کنند، 63% از مردم محل در شمار محروم ترین قشر کشور قرار دارند. اکنون با توجه به اینکه کرونا شرایط مردم را سخت تر از گذشته کرده است، مدارس استثنایی هم مجبور هستند بیش از گذشته به خانواده ی دانش آموزان کمک کنند.
واترگیت تقریبا صد کارمند دارد؛ معلمان، درمانگران و پرستاران؛ اما از زمان قرنطینه تنها یک تیم 25 نفره در مدرسه حضور دارند. «فیونا ویچ» 57 ساله از معلمان واترگیت است که به ما از ترس پرسنل و والدین از احتمال ابتلا به کرونا می گوید. وی باور دارد که اولین وظیفه اش درک این اضطراب، بالا بردن روحیه ها و ادامه پروسه آموزش از راه دور است. البته کار آخر راحت نیست زیرا شیوه آموزش و یادگیری هر کودک متفاوت از دیگری است و متناسب با نیاز هریک از 130 دانش آموزِ مدرسه، از منابع مختلفی استفاده می شود.
به تازگی ویچ به همراه برخی دیگر از کارکنان مدرسه در یک هتل ارزان قیمت نزدیک مدرسه اقامت کرده، تا زمانی که در رفت و آمد به مدرسه صرف می شود را کاهش دهد و اطمینان حاصل کند که وقت بیشتری برای کارمندان و بچه ها دارد. این امر مستلزم دوری ویچ از خانواده اش است اما او می گوید «برایم مهم است که هر روز در مدرسه باشم، زیرا این کار باعث می شود که مردم احساس اطمینان بیشتری کنند».
روز کاری معمولی برای ویچ پرمشغله تر از قبل شده است؛ روز با بحث و گفتگو با سایر مدارس کودکان استثنایی پیرامون تمهید وسایل حفاظتی برای پرسنل آغاز می شود و با سازماندهی بسته های غذایی که باید به خانواده ها تحویل داده شود و ارزیابی وضعیت فرد به فرد دانش آموزان برای تشخیص اینکه کدامیک در مدرسه حاضر شوند و کدام در خانه بمانند ادامه می یابد «خانواده بعضی از بچه ها اینقدر تحت فشار هستند که اگر بتوانند بچه ها را به مدرسه بفرستند آرامش خاطر بیشتری دارند».
خرید مواد غذایی و سایر ضروریات زندگی برای والدین کودکان استثنایی به ویژه کسانی که فقیر هستند، کار راحتی نیست. آخرین ارزیابی صورت گرفته روی دانش آموزان واترگیت نشان می دهد که 44% آنها از خانواده های کم درآمد و واجد شرایط دریافت غذای رایگان دولتی از مدرسه هستند؛ اما با افزایش بیکاریِ ناشی از کرونا، ویچ تخمین می زند که شمار این خانواده ها نیز افزایش یافته است.
قبل از قرنطینه و در شرایطی که مردم از ترس به فروشگاهها هجوم آورده و هر انچه در قفسه ها بود می خریدند، ویچ با سیل تماس والدینی مواجه شد که می گفتند نمی توانند برای فرزندان معلول خود پوشک و سایر ملزومات خریداری کنند؛ خرید اینترنتی هم امکانپذیر نبود چون باید سه هفته منتظر می ماندند؛ پس مدرسه وارد عمل شد و برای سوپرمارکت های محلی این تجهیزات را ترتیب داد تا بدست خانواده ها برسانند.
«روث الیوت» با کمک داوطلبان و والدین دانش آموزان واترگیت و پرسنل مدرسه، از خیریه FareShare مواد غذایی دریافت کرده، بسته بندی کرد و 130 بسته را به خانواده و کودکان آسیب پذیر مدارس واترگیت و برنت نول فرستاد که انگلا و شین دو تن از دریافت کنندگان این کمک ها بودند. به گفته الیوت، قبل از همکاری خیریه FareShare با مدرسه، ویچ و سایر معلمان از پول خود، مواد غذایی خانواده های نیازمندند را می خریدند. وقتی این موضوع را از ویچ پرسیدیم، تنها به بیان این جمله اکتفا کرد که «همه، شرایط سختی را می گذرانند، ما تلاش می کنیم که مثل یک پیکر واحد رفتار کنیم»
گذشته از کمک به خانواده ها در رفع برخی از نیازهای اساسی شان، در طول دوران قرنطینه، مدارس استثنایی مجبور بودند روش های خلاقانه ای را برای حفظ و تقویت یادگیری کودکان ابداع کنند. مسئولان مدرسه نگران خانواده هایی هستند که به اینترنت دسترسی ندارند، لذا تمرینات و برنامه های آموزشی بچه ها را با پست برایشان می فرستند. یکی از معلمان می گوید که کار او شبیه به پرستاری از بیماران روانی است «عاشق کارم هستم، بچه ها به من مشت و لگد می زنند، بعضی روزها درحالی به خانه می آیم که بدنم کبود است اما به خودم می گویم کارم با ارزش است و فردا روز متفاوتی خواهد بود».
یکی از رایج ترین مشکلات مدارسی که با کودکان استثنایی کار می کنند، فقدان حمایت کافی دولت از این مدارس است. سال گذشته گزارش اندیشکده IPPR North نشان می داد که بودجه دانش آموزان استثنایی در انگلستان نسبت به سال 2015 پانزده درصد کاهش داشته است. سال 2018 انجمن ملی معلمان یک نظرسنجی از 637 مدرسه کودکان استثنایی انجام داد؛ 83% از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که هیچ پولی از بودجه تعیین شده برای بخش های مراقبت بهداشتی و اجتماعی دریافت نمی کنند. اگرچه اواخر سال 2019 بودجه مدارس افزایش یافت، اما تأثیر ریاضت اقتصادی که از سال 2010 آغاز شده و نیز پیامدهای ناشی از کرونا، باعث شده است که مشکلات مالی این مدارس همچنان ادامه یابد.
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما