امروزه والدین نگرانی های زیادی درباب سلامت روان کودکان و نوجوانان خود دارند و با خود فکر می کنند که در این زمینه چه کارهایی می توانند انجام دهند: آیا باید استفاده از تلفن های هوشمند را ممنوع کنند یا صرفا جلوی استفاده از شبکه های اجتماعی را بگیرند؟ آیا باید از یک درمانگر کمک بگیرند؟
نسخه های زیادی برای کمک به سلامت روان کودکان و کاهش اضطراب آنان داده می شود، درحالی که راهکار بسیار ساده است. طبق تحقیقات، یکی از بهترین راهها برای افزایش اعتماد به نفس کودکان این است که والدین زمان بیشتری را با آنها بگذرانند
دکتر شفالی روانشناس بالینی و نویسنده کتاب های «والدین اگاه» و «خانواده هشیار» می گوید: «کودکی که در محیط صمیمانه خانه احساس امنیت و دیده شدن کند، می تواند در محیط بیرون، ریسک کند، تعامل بهتری با بقیه داشته باشد و روابط سالم تری برقرار کند»
نکته کلیدی این است که بیشتر بر کیفیت زمانی که با فرزندان خود می گذرانید توجه کنید نه بر کمیت آن. به گفته دکتر شفالی، می توانید به جای اینکه کل بعد از ظهر خود را صرف تمیز کردن خانه و ارسال ایمیل کند، تنها 10 الی 15 دقیقه را به تعامل با فرزندان خود اختصاص دهید؛ مثلا با آنها توپ بازی یا پیاده روی کنید. همین کار به ظاهر کوچک، تفاوت بزرگی را در سلامت روان کودک شما ایجاد می کند
دکتر بکی کندی روانشناس بالینی و نویسنده کتاب «درون خوب: راهنمای تبدیل شدن به پدر و مادری که می خواهید باشید» نیز می گوید: «بچه ها معمولا فکر می کنند که والدین بسیار پرمشغله هستند و وقت کافی برای تعامل با انها را ندارند. وقتی والدین کارهای دیگر خود را کنار گذاشته و وقت خود را صرف بچه ها می کنند –حتی برای چند دقیقه- به فرزندان خود نشان می دهند که بچه ها برای والدین در اولویت قرار دارند و از همه چیز مهمتر هستند. این مسئله باعث می شود که فرزندان اعتماد به نفس بیشتر و احساس ارزشمند بودن پیدا بکنند»
دانیل تیلور دلیل اینکه چرا پسر 9 ساله اش در کلاس، بازی گوشی می کند و از درس و مدرسه عقب افتاده را نمی دانست؛ پس به درمانگر مراجعه کرد و درمانگر به او توصیه نمود تا زمان بیشتری را با فرزندش بگذارند. تیلور شروع به بغل کردن بیشتر پسرش کرد و هنگام خوردن صبحانه در کنار او می نشست؛ همچنین قبل از خواب مدت بیشتری را صرف صحبت کردن با فرزند و خواندن کتاب برای او می نمود.
در عرض سه هفته عملکرد پسر در مدرسه بهتر شد. معلم به تیلور ایمیل زد و دلیل این تحول بزرگ در رفتار پسر را از پدر جویا شد. تیلور می گوید: «از آنجا که من در خانه کار می کنم، نسبت به پدران شاغل دیگر می توانم وقتی بیشتری را در کنار چهار فرزندم بگذارنم؛ ولی متوجه شدم اگر در زمانی که در کنار آنها هستم، همیشه یک چشمم به گوشی موبایلم باشد، فایده ندارد. پس تصمیم گرفتم در مدتی که با فرزندانم وقت می گذارنم، تلفنم را در اتاق دیگری بگذارم. همین یک کار ساده سبب شد که ارتباط من و فرزندانم پرمعناتر شود و بچه ها وقتی دچار مشکلی می شوند، به من مراجعه کنند؛ زیرا می دانند که من کاملا به آنها توجه می کنم. قبلا مکالمه من و دخترم شتاب زده و با حواس پرتی بود، حالا وقتی از مدرسه به خانه می آید 10 تا 15 دقیقه با او با دقت صحبت می کنم و متوجه تجربیات او در مدرسه شده ام؛ برای مثال فهمیدم که با دوستانی مراوده دارد که وی را در معرض ویدئوهایی ناخوشایند در شبکه های اجتماعی گذاشته اند. پس با کمک همسرم سعی کردیم او را به سمت دوستی با بچه های دیگر راهنمایی کنیم. بهبود رابطه من و دخترم همچنین روی رفتار او در خانه تأثیر داشته و سبب شده است که او با زبان محترمانه تری صحبت کند و در کارهای خانه کمک بیشتری کند»
داده های بدست آمده از تحقیقات اخیر نشان می دهد، کودکانی که زمانی را صرف تعامل و یادگیری از والدین خود می کنند، کمتر تنها و مضطرب هستند، بیشتر احساس همدلی می کنند و می توانند احساسات خود را کنترل کنند
همچنین پژوهشی در سال 2018 در مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی به چاپ رسید که تأثیر محیط خانه و روابط خانوادگی در دوران کودکی را بر عزت نفس بیش از 8700 شرکت کننده طی 20 سال ارزیابی کرده بود. این پژوهش نشان می داد که پرورش فرزند در محیطی امن، مهمترین عامل ایجاد اعتماد به نفس در آنها در بزرگسالی بوده است
مطالعه دیگری که سال 2019 روی 41 نوجوان که تجربه افسردگی داشتند انجام شد، نشان داد گذراندن زمان بیشتری با والدین، می تواند از بروز افسردگی در نوجوانان جلوگیری کند و در کودکانی که با افسردگی دست و پنجه نرم می کنند، علائم را کاهش دهد
برای کسب نتیجه بهتر کارشناسان پیشنهاد می کنند که والدین وارد دنیای بچه ها شوند و به علایق آنها توجه کنند. به گفته دکتر کندی: «وقتی والدین به بچه ها در انجام یک بازی یا کسب یک تجربه می پیوندند، بچه ها احساس می کنند که علایق شان از سوی والدین مورد پسند و قبول واقع شده است. این راهی برای والدین است تا نشان دهند که نه تنها فرزندان خود را دوست دارند، بلکه می خواهند بخشی از دنیای آنها باشند»
براندون مارتینز پدر دو فرزند می گوید که با پسر 14 ساله اش همیشه رابطه خوب و راحتی داشته زیرا هر دوی آنها به بازی بیسبال علاقه مند هستند و مسابقات بیسبال را باهم تماشا می کنند، یا با یکدیگر بازی می کنند. ولی با پسر کوچکترش نمی توانسته ارتباط زیادی برقرار کند زیرا علاقه مشابهی با او نداشته است؛ پسر کوچکتر ترجیح می دهد با لگو بازی می کند. بنابراین مارتینز سبک تعامل خود را با پسر کوچکتر تغییر داده و هنگام بازی با لگو به او ملحق می شود. همین کار باعث بهبود روابط پدر و پسر شده و تیک های عصبی کودک از بین رفته است
مترجم: فاطمه رادمهر
نظر شما