کنفرانس کلیساهای اروپا با عنوان «پیش به سوی زندگی مسالمت‌آمیز در خاورمیانه: چالش‌ها و فرصت‌ها»، 14 لغایت 16 دسامبر 2018 با میزبانی کلیساهای انگلستان و ایرلند برگزار شد و افراد بسیاری از کلیساهای خاورمیانه و اروپا در آن شرکت کردند. موضوع اصلی این کنفرانس چگونگی مواجهه دولت‌ها با پیروان ادیان مختلف و نیز بررسی چالش‌ها و فرصت‌های دینی در کشورهایی مانند مصر، عراق، اسرائیل، اردن، لبنان، فلسطین و سوریه بود.
شرکت‌کنندگان در این همایش بر این نکته تأکید داشتند که آموزش یکی از عناصر کلیدی در برانگیختن تعصبات است. پاتریاک یوحنا دهم یازجی[1] که در این همایش حضور داشت، خاطرنشان ساخت: به لطف خدا، ما به عنوان مسیحیان، دو هزار سال است که در شرق زندگی می‌کنیم. ما قرن‌هاست با برادران و خواهران مسلمان‌مان همزیستی داریم؛ تفاوت‌های دینی، نه تنها ما را از هم جدا نمی‌کند، بلکه این همزیستی ما را در بسیاری از زمینه‌های زندگی غنی‌تر می‌سازد.»
شرکت‌کنندگان بیانیه‌ای در رابطه با روش‌های به کار رفته در راستای تحقق همزیستی مسالمت‌آمیز در خاورمیانه، منتشر کردند. از اوایل قرن بیستم، به دلیل وقوع آشوب‌های عظیم و گوناگونی در منطقه‌ی خاورمیانه، زندگی بسیاری از مردم در این خطه، هرگز رنگ صلح و آرامش را به خود ندیده است. چرا که دستیابی به این آرامش نیازمند عزم، توجه و بسیاری منابع دیگر است. همزیستی مسالمت‌آمیز در قرن بیست و یکم می‌بایست براساس تفکیک قدرت، احترام به حقوق شهروندی، برابری همه در برابر قانون، عدم تبعیض، برقراری عدالت اجتماعی، انجام مشارکت کامل و احترام متقابل باشد. در این بیانیه همچنین تأکید شده است که جوامع مذهبی و رهبران آن‌ها در جهت حفظ کرامت انسانی موظفند از تجربیات ارزشمند آموزشی خود، به ویژه در زمینه‌ی آموزش صلح، استفاده کنند.
مدارس چند فرقه‌ای تشکیل یافته از دانش‌آموزان با ادیان و مذاهب مختلف، در ترغیب و آموزش جوانان به حفظ روحیه‌ی صلح و دوستی، نقش مهمی دارند. این امر مستلزم مشارکت مادران و پدران در دستیابی به درک جدیدی از آموزش و پرورش است.
شرکت کنندگان در این همایش پیشنهاد کردند که دولت‌ها در راستای دستیابی به درک عمیق‌تری از شأن و کرامت والای انسانی تلاش نمایند. بر جوامع مذهبی بایسته است که بین اماکن و سرزمین‌های مقدس و مذهبی با سایر مناطق تحت سیطره و حکومت‌شان تمایز قائل شوند. اشتراک‌گذاری اماکن فرهنگی به منظور رقابت و کشمکش صورت نمی‌گیرد، بلکه به هدف بهره‌مندی مشترک از آن انجام می‌پذیرد.
جوامع مذهبی از یک سو، باید به درک عمیقی از الهیات مذاهبی که با آن‌ها همزیستی دارند، نائل شوند و در پی یافتن یک دید کلی از عدالت همگانی، از بین بردن بی‌تفاوتی، جهل و ترس، باشند. از سوی دیگر، بر جوامع مذهبی بایسته است به ویژه نسل جوان، فضایی برای تعامل با سایر ادیان و مذاهب، فراهم کنند تا بتوانند در سایه‌ی روح دوستی و آرامش، به دور از هرگونه تعصب و نفرت از یکدیگر، رشد کنند.
علاوه بر این، جوامع مذهبی می‌بایست در گفتمان‌های مذهبی حضوری فعال داشته باشند. بر دولت‌ها و جوامع اروپایی و غیراروپایی در سایر نقاط جهان بایسته است که نه تنها در زمینه‌های اخلاقی، بلکه در زمینه‌ی ترویج صلح و آشتی نه تنها در خاورمیانه، بلکه در بسیاری از مناطق دیگر در جهان، با یکدیگر مشارکت بیشتری داشته باشند؛ چه بسا از این طریق بتوانند تأثیر بیشتر و بهتری در راستای صلح و سازش بر یکدیگر بگذارند.
منبع: www.iric.org
مترجم: ط.مکارمی
........................
نظر شما