ریاکاری غرب حد و مرزی ندارد

از زمانی که قطر در سال 2010 میزبانی جام جهانی 2022 را عهده دار شد، بحث های زیادی حول این میزبانی شکل گرفت. پیشتر هم شاهد بوده ایم که رویدادهای ورزشی بین المللی محملی برای مطرح شدن سوابق حقوق بشری کشورها شده است –چنانکه در المپیک پکن موضوع سرکوب اویغورها در سین کیانگ جنجال برانگیز شد- اما هیچکدام از کشورها به اندازه قطر مورد حمله قرار نگرفتند

اما جنجالی که بر سر قطر پیش آمده آمیخته با ریاکاری و اروپامحوری است. انتقادات اصلی به رفتار قطر با کارگران خارجی به ویژه کارگرانی که مشغول ساخت پروژه های جام جهانی بودند بر می گردد. قطر 220 میلیارد دلار برای ساخت استادیوم ها، جاده ها و سایر زیرساخت ها هزینه کرده و قصد داشت 130000 اتاق هتل آماده کند

کارگران خارجی به ویژه در بخش ساخت و ساز، در تمام کشورهای خلیج فارس از جمله قطر از شرایط بد کاری، ساعات کار طولانی و دستمزد پایین رنج می برند. اما قطر اقدامات خوبی برای بهبود وضعیت آنها انجام داده است که برای نمونه می توان به اصلاح سیستم کفاله –که قبلا کارگران را از تغییر شغل بدون اجازه کارفرمایشان محروم می کرد- و تعیین حداقل دستمزد اشاره کرد

البته گرچه این تغییرات مثبت است ولی کافی نیست و رسانه های غربی به درستی از شرایط بد کاری کارگران خارجی می گویند. نکنه اینجاست که این گزارش ها با ریاکاری آمیخته است زیرا بزرگترین شرکت های ساختمانی که روی پروژه های جام جهانی و ساخت هتل و اقامتگاه کار می کردند، شرکت های غربی بودند و بنابراین در نقض حقوق بشر کارگران، این شرکت ها شریک هستند؛ ولی منتقدان غربی به ندرت به این موضوع می پردازند

همچنین کسانی که از غرب به کشورهای خلیج فارس از جمله قطر مهاجرت می کنند، یکی از بزرگترین ذینفعان توزیع ناعادلانه دستمزد در این کشورها هستند و به اکثر آنها هزینه اسکان به علاوه حقوق معاف از مالیات داده می شود؛اما این موضوع نیز در پوشش رسانه های غربی جایی ندارد  

به گفته پیر مورگان روزنامه نگار بریتانیایی، ریاکاری غرب در رفتار شرکت های رسانه ای نیز مشهود است. این شرکت ها سوابق حقوق بشری و شرایط بد کارگران خارجی مرتبط با جام جهانی را محکوم می کنند و در عین حال کارمندان خود را برای لذت بردن از تجملاتی که توسط همین کارگران ساخته شده است به قطر می فرستند

انتقادات درباره جام جهانی با تفکری که قائل به برتی سفیدپوستان است و در رابطه با مردم مشرق زمین دیدگاه منفی و تحقیرآمیز دارد، درآمیخته است؛ به طوری که برخی به این جام جهانی لقب «جام جهانی صحرا» دادند. همچنین ارجاع به واژه شتر در گزارشات خبری رسانه های غربی از جام جهانی، گویای تصویر کلیشه ای است که غرب از جهان عرب دارد و همین کلیشه ها و تصاویر نادرست را به بینندگان و خوانندگان خود منتقل می کند. درست که قطر قبل از استقلال از استعمار بریتانیا در دهه 1970 یک کشور کوچک کویری بوده، اما اکنون کشوری است شلوغ بازیر ساخت های مناسب، سواحل، ساختمان ها و توسعه انسانی. ضمن اینکه من یک دهه در کشورهای خلیج فارس زندگی کردم و یکبار هم شتر ندیدم

اروپا محوری یکی دیگر از عوامل بحث بر سر جام جهانی قطر است. در سریال  FIFA Uncovered یکی از مفسران فوتبال این سؤال را مطرح می کند که چگونه طرفداران اروپایی می توانند خود را به قطر برسانند. حال آنکه چرا وقتی جام جهانی در اروپا برگزار می شود، این سؤال در مورد هواداران خاورمیانه، آفریقا و آمریکای جنوبی پرسیده نمی شود

پوشش رسانه های غربی بر گرمای شدید تابستان در قطر متمرکز بود، به همین دلیل این مسابقات برای نوامبر و دسامبر برنامه ریزی شد. اما دیلی میل گزارش داد که این تصمیم «ما را از یک تابستان داغ فوتبالی محروم کرد».  سؤال این است که چرا همه کشورها باید مهمترین رویدادهای ورزشی بین المللی خود را مطابق با تعطیلات اروپا برنامه ریزی کنند؟ این سؤال پاسخی جز اروپا محوری ندارد

از یک خبرنگار فرانسوی در مورد اولین برداشتش از قطر پرسیده شد و او پاسخ داد «مساجد زیادی دارد». چنین نظراتی این تصویر را القا می کند که غربی ها خارج از محیط سنتی غرب، احساس ناراحتی می کنند. اما چرا کشورهای دیگر نباید میزبان جام جهانی باشند و فرهنگ و سنت خود را به نمایش بگذارند؟

بله اروپا قدمت زیادی در فوتبال دارد و بیش از هر قاره دیگری جام جهانی را برده است؛ اما فوتبال یک بازی جهانی است و بزرگترین تورنمنتی است که کشورها و قاره های مختلف می توانند خود را به نمایش بگذارند

جام جهانی 2022 فرصتی بود تا به مسائل حقوق بشری در قطر و سایر کشورهای عربی رسیدگی شود؛ ولی در عین حال ریاکاری، شرق گریزی و اروپا محوری رسانه های غربی را نیز به نمایش گذاشت. این درحالی است که جام جهانی باید فرصتی برای جشن و شادی و بهبود ورزش در همه کشورها و قاره ها باشد

منبع: میدل ایست آی

 

پیروزی در برابر آرژانتین پیروزی برای ولیعهد سعودی است

انگار دیروز بود که من و برادرم تا دیروقت در خانه پدربزرگم بیدار ماندیم و بازی افتتاحیه جام جهانی 1990 بین آرژانتین و کامرون را تماشا کردیم. آن زمان حضور مارادونا باعث شده بود که جوانان زیادی آرزوی برد آرژانتین را داشته باشند اما کامرون بر خلاف انتظار و منطق به پیروزی رسید. من و برادرم مات و مبهوت گریه کردیم و انتظار خطاپذیری تیم مورد علاقه خود را نداشتیم. ما که در سنین کودکی بودیم، هنوز قادر به درک اهمیت این پیروزی برای تیم کامرون نبودیم. آن زمان تیم های کشورهای آفریقایی اغلب مورد تمسخر قرار می گرفتند و در معرض نژادپرستی بودند

فرانسوا اومام گلزن تیم کامرون پس از بازی به خبرنگاران گفت: «از اینکه خبرنگاران اروپایی از ما می پرسند که آیا میمون می خوریم یا جادوگر داریم، متنفریم. ما بازیکنان فوتبال هستیم و امشب در زمین این را ثابت کردیم»

روز سه شنبه آرژانتین بار دیگر با شوک مواجه شد و تیم قوی این کشور به رهبری لیونل مسی با نتیجه 2-1 مقابل عربستان شکست خورد. این درحالی است که عربستان بارها در جام های جهانی شکست خورده بود و به یاد ماندنی ترین حضورش مربوط به شکست 0-8 در برابر آلمان در سال 2002 بود

همه انتظار داشتند که این کشور در برابر آرژانیتن با نتیجه بدی ببازد اما در حضور دهها هزار هوادار، پیروزی غیرمنتظره ای بدست آورد. در پی این پیروزی روز چهارشنبه در عربستان تعطیل رسمی اعلام شد و طبق گزارش ها با برانگیخته شدن احساسات پان عربیسم، این پیروزی به عاملی برای وحدت تمام اعراب بدل شد؛ به طوری که شبکه های اجتماعی مملو از پیام های شادی و تمجید از موفقیت سعودی شد. هروه رنارد مربی فرانسوی عربستان با اشاره به قهرمانی آرژانیتن در کوپا آمریکا در سال 2021 گفت: «آنها قهرمان آمریکای جنوبی هستند و بازیکنان شگفت انگیزی دارند اما این فوتبال است و گاهی اتفاقات غیرمنتظره ای رقم می خورد»

برای محمد بن سلمان ولیعهد عربستان، شکست تیم آرژانتین یک پیروزی در صحنه جهانی است. وی که پیشتر بایکوت منطقه ای و محاصره قطر را رهبری می کرد، در مراسم افتتاحیه و بازی بین قطر و اکوادور در استادیوم حضور داشت تا حمایت خود را از کشور میزبان نشان دهد. این شور و شوق، روز سه شنبه توسط امیر قطر با واکنش متقابل مواجه شد و بعد از پیروزی سعودی، پرچم این کشور در ورزشگاه به اهتزاز درآمد

ولیعهد عربستان علاوه بر قطر درحال ترمیم روابط کشورش با دیگر کشورها نیز هست. وی در نشست سران گروه 20 در بالی با اردوغان رئیس جمهور ترکیه و نارندا مودی نخست وزیر هند با رویی گشاده مواجه شد و در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در مصر و اجلاس سران کشورهای عضو APEC در بانکوک حضور یافت. سفر اخیر بن سلمان به تایلند از آنجا حائز اهمیت بود که روابط دو کشور بعد از دزدی جواهرات از کاخ سعودی توسط یک کارگر تایلندی در سال 1989 و قتل سه دیپلمات سعودی در تایلند در سال بعد رو به سردی گذاشته بود

بن سلمان که مسئول قتل خاشقچی شناخته می شد، تابستان امسال با امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه و تعداد دیگری از رهبران اروپایی گفتگو کرد؛ از بایدن در خاک خود پذیرایی نمود و هفته گذشته دولت بایدن از یک قاضی خواست که در پرونده قتل خاشقچی به بن سلمان مصونیت دهد

نفوذ ریاض در بازارهای جهانی انرژی نشان دهنده قدرت ولیعهد جوان است و همین امر مانع از این می شود که مخالفان او در واشنگتن بتوانند سیاست آمریکا را در مورد عربستان تغییر دهند. به گفته عبدالعزیز عساگر رئیس مرکز تحقیقات خلیج فارس در جده «ایالات متحده تلاش کرد اهمیت و نقش پادشاهی سعودی را در منطقه و جهان محدود کند اما متوجه شد که این هدف دست نیافتنی است و به منافع خود آمریکا لطمه می زند. به همین دلیل شاهد عقب نشینی آمریکا از اتخاذ مواضع منفی نسبت به پادشاهی هستیم»

کوتاه سخن اینکه عربستان در حال حاضر از فوتبال و بازی های جام جهانی به عنوان قدرت نرم استفاده می کند. در همین راستا شاهد خرید باشگاه نیوکاسلِ انگلیس توسط این کشور بودیم. به نظر می رسد ولیعهد دارد برای نامزدی جام جهانی 2030 آماده می شود

*منبع: واشنگتن پست

مترجم: فاطمه رادمهر